Πιστεύω στὸν ἄνθρωπο. πιστεύω στὴν Ἀγάπη. Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ δωρεά! Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ἄνθρωπος! Μελισσάνθη

Πιστεύω

Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία.
Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο!
Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά!
Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα.
Μπορῶ νὰ πιστεύω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
μπορῶ νὰ πιστεύω στὸ θαῦμα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ θαῦμα!
Ἡ Ἀγάπη προσεύχεται κ᾿ ἐνεργεῖ.
ἡ Ἀγάπη ἀγρυπνεῖ.
Μπορῶ νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ.
μπορῶ νὰ ἀγρυπνῶ.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι προσευχὴ καὶ πράξη!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ μυστικὴ ἀγρυπνία!
Ἡ Ἀγάπη κρατάει ὅλα τὰ χαμόγελα καὶ ὅλα τὰ δάκρυα.
Μπορῶ νὰ χαμογελῶ καὶ νὰ κλαίω ὅλα τὰ δάκρυα -
γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ χαρούμενη θλίψη!
Ἡ Ἀγάπη δίνει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Μπορῶ νὰ μεταλάβω τὸν ἄρτο καὶ τὸν oίvo
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος!
Κ᾿ ἡ μεγάλη ὑπόσχεση!
Ἡ Ἀγάπη ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο.
ἡ Ἀγάπη ἐδώρησε τὸ φῶς.
Πιστεύω στὸν ἄνθρωπο.
πιστεύω στὴν Ἀγάπη.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ δωρεά!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ἄνθρωπος!

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ

* φιλολογικό ψευδώνυμο της Ήβης Κούγια-Σκανδαλάκη
Γεννήθηκε το 1910 στην Αθήνα, σπούδασε στο Γαλλικό Ινστιτούτο και γερμανική γλώσσα & φιλολογία στη προπολεμική Γερμανική Σχολή Αθηνών. Επίσης σπούδασε μουσική, χορό και ζωγραφική. Απ' όλες τις μορφές της τέχνης που σπούδασε, γύρεψε να εκφραστεί με τη πιο λυρική μορφή του λόγου, τη ποίηση. Μόνο που και σ' αυτό το είδος της τέχνης θέλησε να πρωτοτυπήσει. Δεν θέλησε ν' ακολουθήσει τις άλλες ποιήτριες και να χύσει στους στίχους τον πλούτο της γυναικείας εύαισθησίας και τρυφερότητας. Προτίμησε να δώσει στα ποιήματά της, βαθιά και ταραγμένη διανοητικότητα. Ήτανε πνευματική ποιήτρια, συμβολικής νοοτροπίας, ευαίσθητη κι ανήσυχη μπρος στα φαινόμενα της ζωής, σε τρόπο που, επειδή δε βρίσκει σαφείς απαντήσεις στις μύχιες σκέψεις της για τη ζωή και το θάνατο, ζητά την εξιλέωση και τη σωτηρία, στην ικεσία, στη δέηση -κάποτε και στη προσευχή. Κι όταν νομίζει πως τα οράματά τους δεν της έδωσαν τη ψυχική γαλήνη, εγκαταλείπει την εγκαρτέρηση κι ο στίχος γίνεται σκληρός, αρνητικός και σατιρικός. Η ποίησή της τοποθετείται στο χώρο του υπαρξισμού και της μεταφυσικής αγωνίας. Η ποιήτρια που κατάφερε να "ξεσπλαχνώσει τη σιωπή των ανθρώπων και των πραγμάτων". Η ιδέα του θανάτου ήταν ο κεντρικός πυρήνας της υποστασιακής και με συμβολικό διάκοσμο, ποίησή της ακόμα και στα τελευταία τραγούδια της. Συνεργάστηκε στο λογοτεχνικό πρόγραμμα της Ε.Ρ.Τ., έγραψε μελετήματα πάνω σε λογοτεχνικά θέματα και διάφορα άρθρα σχετικά με τα προβλήματα της τέχνης. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί και σε ξένες γλώσσες. Πέθανε στην Αθήνα το 1990, σ' ηλικία 80 ετών.

Kirkh70