Αμυγδαλιά μου!
Ομορφιά μου!
Πάντα σε περίμενα.
Έχεις το πέπλο του Φωτός στο πρόσωπό σου. Αναρωτιέμαι αν είναι του Μαΐστρου, της ανάσας μου. Δεν ήρθατε μόνο εσείς από τη μαγική Γρανάδα, φέρατε και τη Θάλασσα. Όταν σας κοιτάζω μου τραγουδάει, όπως τότε, όπως αυτή μόνο ξέρει.
Πλησίαζαν τα πέντε μου χρόνια και ήρθα την ημέρα των Φώτων, να πω τα κάλαντα στα μανουσάκια {τους ανθρώπους τότε τους απέφευγα}. Ένιωθα δέος για τα μανουσάκια γιατί έστηναν χορό με όλο το φως του Ήλιου και την ευωδία του κόσμου στο μεσοχείμωνο. Πιο πέρα ήταν τα ερείπια από το αρχοντικό του «Αφέντη». Σας είδα αλλά ακόμα είχατε το χρώμα του χειμώνα. Ξαναήλθα μετά από μέρες να πω ένα γεια στα μανουσάκια, αλλά είχαν πέσει για ύπνο. Μια ανεπαίσθητα γλυκιά ευωδιά με τύλιξε και σήκωσα τα μάτια προς τον ουρανό και τι να δω.. Αρχίζω να ζαλίζομαι και νιώθω την αραχνοΰφαντη μικρή μου ύπαρξη να μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο μάτι. Με μαγνητίζεις και έχω την αίσθηση ότι με έριξες μες στο φωτεινό σου χαμόγελο που διαχέεται και με χαϊδεύει με όλα τα χρώματα της ίριδας. Προλάβαινα να σκέφτομαι ότι θα με έντυνες και μένα με πριγκιπικά ρούχα και παπουτσάκια. Θα μου έριχνες το πέπλο του Φωτός για να ζεσταίνομαι τις κρύες υγρές νύχτες. Θα μου έβαζες το ροδαλή σου χρώμα στα μάγουλα. Θα μου αφαιρούσες την πανφοβία μου. Θα μίλαγες με τη μάνα μου τη Θάλασσα να καταλάβει ότι δεν πρέπει να με αφήσει ποτέ. Έτσι και έγινε και για αυτό ήρθε η ώρα να σου πω: Με κράτησες στη ζωή όρθια και στο τόπο μας αλλά και στους ξένους τόπους. Με έμαθες να αντέχω όλους τους βοριάδες και χωρίς να κρύβομαι να κινούμε με αταραξία. Με έμαθες τι θα πει αξιοπρέπεια όταν όλοι και όλα σε έχουν εγκαταλείψει. Όταν τα φτερά της ψυχής δεν βρίσκουν ουρανό αλλά χτυπιούνται στο ταβάνι και ματώνουν. Με έμαθες να κοιτάζω τους ανθρώπους κατάματα. Να αγγίζω τον πόνο τους και να εξαγνίζομαι. Να ακούω τον αχό της γης και κατ΄επέκταση του σύμπαντος. Να διαλαλώ ότι εδώ που ήρθαμε τυχαία όλα ανήκουν σε όλους.
Αμυγδαλιά μου!
Σου καταθέτω ότι είσαι το ιερό μου σύμβολο, το σύμβολο του Φωτός και η Θάλασσα, το σύμβολο το γαλάζιο, της απεραντοσύνης.
.JPG)
.JPG)
