Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να 'χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.

Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά
στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων..
Τάσος Λειβαδίτης


Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου Ελύτης
















Kirkh70






ΜΗΤΣΟΣ ΚΑΣΟΛΑΣ(ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΜΗΛΙΑ)

Μεταμορφώσεις

Φιλώ το δέντρο
γινομαι δέντρο.
Φιλώ το χώμα
γίνομαι γη.
Φιλώ τα χείλη σου
γίνομαι βρύση.
Σκύψε και πιες με.

Κυκλάμινα και χαμομήλια

Αν γινότανε τα εκατομμύρια
των κυττάρων μου να διαχώριζα,
σ' όλη τη γη θα τά'σπερνα
κυκλάμινα και χαμομήλια.
Πάνω σ' αυτά να περπατάς
κι όταν θα μ' αγαπάς
κι όταν θα μ' έχεις ξαγαπήσει.

Μήτσος Κασόλας (Δελτίο Καιρού)






ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ
ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ
(από τή συλλογή ΟΥΛΑΛΟΥΜ)

Πού τήν είδα; Συλλογίζομαι άν στούς δρόμους
τήν αντίκρυσα ποτές μου ή στ’ αστέρια,
τούς χυτούς της φέρνει η ιδέα μου τούς ώμους
δίχως χέρια!

Δίχως χέρια . . . Τό μάτι της γυαλένιο
άς μή μ’ έβλεπε – μ’ εθώρει κι ήταν τ’ όντι
ρόδο ψεύτικο τό γέλιο της – κερένιο –
καί τό δόντι.

Τήν στοχάζομαι. Η φωνή της, λές, μού εμίλει
ριγηλή σάν μέσ’ σέ όνειρο – και τ’ όμμα
ήταν σφαίρα. Σπασμός τρίγωνος τά χείλη
καί τό στόμα.

Τ’ ήταν; πνεύμα; Μήν φτιαγμένη ήταν, ωϊμένα,
ύποπτεύομαι – καί τρέμω νοερά μου –
απ’ τό ίδιο ύλικό πούναι φχιαγμένα
τά όνειρά μου; . . .

Αχ πώς τρέμω! ο νούς μου πάει σ’ ιδέες πλήθος,
σέ μπαμπάκια καί καρτόνια – ο νούς μου βάνει
γεμισμένο της μήν ήτανε τό στήθος
μέ ροκάνι!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ώ Κυρά μου – Άγγελε – Σύ – των μειρακίων
πόχεις τό γέλιο, ώ χαύνη κόρη των πνευμάτων,
σέ μια βιτρίνα σ’ έχουν στήσει γυναικείων
φορεμάτων. . .





ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ(ΠΑΘΟΣ)


Ω! τα μάτια, τα μάτια σου
που όλο χρώματ' αλλάζουν,
με γητεύουν τα μάτια σου
και βαθιά με σπαράζουν.

Μες στα χέρια -τα χέρια σου-
τα γερά τ' ατσαλένια,
τρεμουλιάζουν τα χέρια μου
σα πουλιά λαβωμένα!

Και το σώμα, το σώμα σου,
νευρικό κι αντρειωμένο,
πως το λιώνει το σώμα μου
το βαριά κουρασμένο.





ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣ(ΟΛΑ Τ'ΑΠΡΙΛΗ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ)





Μονόγραμμα (Οδυσσέα Ελύτη)

ΙΙΙ
Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά

Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.





ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ(ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ)


Έλα μαζί μου, αφού ήθελες ν’ αναίβης
σε τούτη την απόκοσμη κορφή.
Μονάχα μη θελήσεις να κατέβης,
δεν είνε πουθενά μια επιστροφή.

Την πλάνα ανησυχία σου θα πληρώσης
όχι, σαν άλλοτε, με χαλασμό.
Τώρα πρώτη φορά θα παραδώσης
και το στερνό σου ακόμα στοχασμό.

Και τότε πια, τα μάγια θα λυθούνε.
Θα μείνουμε μονάχοι στην ερμιά.
Τα γύρω σ’ ένα γύρο θα χαθούνε
και θάμαστε σαν κρεμαστά κορμιά.

Τα χέρια μας μονάχα τα μαλλιά μας
θ’ αγγίζουνε στο φοβερό κενό.
Σαν άνεμος θα πέρνη τη μιλιά μας
και θάναι τάχα εμπόδιο κοινό,

ενώ μέσα στα λόγια μας θα πνέη
της ίδιας της ψυχής μας ο χαμός.
(Και μ’ όλα αυτά να μοιάζουμε σα νέοι
κι’ ούτε κι’ αυτός να λείπη ο στολισμός!)





Γιώργος Σαραντάρης, Μιλώ

Μιλώ γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με ακούει
Μιλώ γιατί μιλούν τα μάτια σου
Και δεν υπάρχει θάλασσα δεν υπάρχει χώρα
Όπου τα μάτια σου δεν μιλούν

Τα μάτια σου μιλούν εγώ χορεύω
Λίγη δροσιά μιλούν κι εγώ χορεύω
Λίγη χλόη πατούν τα πόδια μου
Ο άνεμος φυσά που μας ακούει

(1939)










10 σχόλια:

mareld είπε...

"Εδώ γεννήθηκα, κάτω απ' την άμμο
κι εδώ είν' η ώρα μου που θα σε βρω
Αίμα που σ' έχασα στο κύμα πάνω
μέσα στη θάλασσα σ' αναζητώ

Θάλασσα, αίμα μου, πού να μιλήσω
και ήλιε πόνε μου, πού να το πω;
Εδώ γεννήθηκα, κάτω απ' την άμμο
μέσα στην πίκρα μου θ' αναστηθώ".

mareld είπε...

Τζιβαέρια μου!

Γλυκά φιλιά!

mareld είπε...

Αν κάποιο τζιβαέρι μπορεί να μου στείλει μ΄ένα περιστέρι..


ΟΛΑ Τ'ΑΠΡΙΛΗ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΘΑΝΑ

θα χαρώ πολύ..πολύ..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ολα τ' Απρίλη τα λουλούδια, εναποθέτω στα πόδια σου με τις θερμότερες ευχές μου για τα γενέθλιά σου

Να είσαι καλά και πάντα κοντά μας,
Να έχεις αγάπη και να μας μοιράζεις...

Φιλί και ξανά φιλί, με αγάπη και εκτίμηση μεγάλη από μένα και μεγάλη Γλαρένια αγαλιά

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τζιβαέρι μου,
δεν ξέρω αν αυτά εννοείς:

http://www.youtube.com/watch?v=9qNR3vnAP6A

http://www.youtube.com/watch?v=9qNR3vnAP6A

http://www.youtube.com/watch?v=JzfAZqjC0dU&feature=related


Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

mareld είπε...

Γλυκό μου Γλαρενάκι!

Μα πως το πήρες είδηση;

Έκλαψα..από βαθιά συγκίνηση..

την ομορφιά, τη δροσιά, τη μοσχοβολιά των λουλουδιών να έχεις!

Πάντα Άνοιξη στη ψυχή σου!

Είναι τα λόγια που δεν βρήκα..αλλά σε ευχαριστώ για την γεναιοδωρία σου!

ΣΕ ευχαριστώ για τις ευχές και φιλιά σε όλη τη Γλαροοικογένεια!

Σε αγαπώ πολύ καρδούλα μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τα δάκρυά σου να είναι μόνο σημάδια χαράς και γλυκιάς συγκίνησης.

ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ και ΥΓΙΗΣ!!!!(*)

Για τους ανθρώπους που αγαπώ, έχω κρατήσει σημειώσεις.

Σ' ευχαριστώ για τις ευχές, ευπρόσδεκτες και χρειαζούμενες
:-)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

(*) στις σπάνιες ψυχές, μόνο σπάνια λουλούδια.
Κεράκι το ήξερα όταν ήμουν μικρή καιδεν το έχω ξαναδεί από τότε.

mareld είπε...

Γλαρενάκι μου!

Πολύ ώρα το κοίταζα και δεν ήθελα να φύγω..θα ξαναπάω..ομολογώ δεν ήξερα ότι υπάρχει τέτοια ομορφιά!

Να θυμάσαι ότι κάποτε θα συναντηθούμε!

Μέχρι τότε, μόνο χαρά σε όλη τη Γλαροοικογένεια!

Πολλά πολλά φιλάκια κουτσούνι μου!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

" Είναι νωρίς ακόμα μες' στον κόσμο αυτόν". Και φορές νιώθεις πως κάποιοι στίχοι, κάποιες κουβέντες, κάποιοι άνθρωποι, σκάβουν τον τεράστιο τοίχο που οδηγεί στο αύριο, στο άλλο αύριο. Λες, μα δεν κάνουν τίποτα, σταγόνα στον ωκεανό το ροκάνισμά του. Λες, δες μια σταγόνα που χαρίζουν..
Υπαινίσσομαι.

Και τις δικές μου ευχές για ό,τι. Ό,τι δικό σου.

mareld είπε...

Ζακυνθινάκι μου!

Επί τέλους ήρθε η Άνοιξη!!

Βγήκαν οι Σουηδοί από τα σπίτια και ξυπνάς με το τραγούδι των πουλιών!
Πήγα στο super market και σιγοτραγουδούσα ένα τραγούδι της Βιτάλη..
περπάτησα χιλιόμετρα και θα ήταν όλα όμορφα αν τ΄αγαπούσα..

Σταγόνες για να καθαρίζουν τα μάτια μας, σταγόνες για να ανοίγει η αναπνοή μας!
Εδώ στη φωλιά των ποιητών μας βρίσκω απάγγειο...

Έβλεπα βίντεο από το Μεξικό για la gripe porcina.
Εύχομαι να σταματήσει..να μην χαθούν κι άλλες ζωές...

Όλη η μοσχοβολιά τ΄Απρίλη και το γέλιο του Μάη στη ψυχή σου!

Φιλιά!