Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να 'χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.

Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά
στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων..
Τάσος Λειβαδίτης


Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Σαν το χαμόγελό σου Σαν το ψωμί στα χέρια που αγκάλιασαν ευαίσθητα βρέφη Σαν τους ισόβια μοναχικούς του πνεύματος.. Γιώργος Δουατζής








Ελπίδα

Ελπίδα, σε είδα να ορθώνεις το κορμί, μόνο χορεύοντας με τα χέρια υψωμένα. Τότε που η γλώσσα του σώματος έκλεινε το στόμα. Κι έτσι δεν μπόρεσες να πείς ξανά: Ως κι οι ποιητές πεθαίνουν...

Της Στροφής, ο ένας
των Τυφλών με το λύχνο, ο ένας
των Προσανατολισμών, ο ένας
της Ενδοχώρας, ο ένας
της Ελένης, ο άλλος

Ολοι αυτοί και τόσοι άλλοι, έπρεπε να ασπρίσουν για να σκύψουν στους ουρανούς και να τους ανακαλύψουν βαθύτερα ως τεθνεώτες; Κι αφού οι γέροντες βάζουν πάντα το παρελθόν σε τάξη, αυτοί γιατί ποτέ δεν προλαβαίνουν;

Κι εγώ, έτσι υπάρχω και πορεύομαι κι υπομονεύω, γιατί χάθηκαν τόσοι και χρόνια πολλά σε αναπάντητα γιατί. Κι όλα τα γιατί δεν έχουν απάντηση, απλά γιατί αλλιώς δεν θα υπήρχαν

Είναι καιρός που σεβάστηκα όλα τα εφηβικά, χωρίς απάντηση, γιατί . Κι έτσι μιά αίσθηση ελευθερίας, άνοιξε τα δυό μου χέρια σε αγκαλιά για τον κόσμο ολόκληρο. Απαλλαγμένος από μίση, γεμάτος πάθη, άδειος από σιγουριά, όμως χωρίς ανασφάλεια - αφού το αύριο θα έρθει έτσι κι αλλιώς, με ή χωρίς εμένα - γατζώθηκα στο αιώνιο, χωρίς αιτιολόγηση, παιχνίδι της συνέχειας κοιτάζοντας τον ουρανό κι όχι το χάος, για να καταφέρω να αφήσω χάρτινους απογόνους. Ομως στο παιχνίδι της συνέχειας, έλειψαν κάποια χρωμοσώματα...

Σε βλέπω αχνά Ελπίδα και σκέφτομαι πως υπάρχουν ταίρια, που το μισό εξαφανίζει το άλλο, οδηγώντας στην εξαφάνιση αυτό το ίδιο το ταίρι. Κι έτσι, πάντα μετά τα μεσάνυχτα, σε αγναντεύω αγαπημένη. Δεν έχεις χρώματα, ούτε περίγραμμα πιά.
Κι όμως υπάρχεις.

Σαν τα εφηβικά όνειρα που τρέφουν ώριμες ηλικίες
Σαν το χνούδι στο εφηβαίο της ομορφιάς
Σαν την Ανοιξη που δεν λέει να ρθει
Σαν τα απλωμένα ασπρόρουχα της γειτονιάς
Σαν το χαμόγελό σου
Σαν τη σκιά κείνων που δεν πέρασαν ακόμα
Σαν τα σοκάκια αυτών που κοιτούν τον ουρανό και βαδίζουν με σιγουριά
Σαν το ψωμί στα χέρια που αγκάλιασαν ευαίσθητα βρέφη
Σαν το χρώμα της ανθοφορούσας γής
Σαν το βλέμμα του αποχαιρετισμού
Σαν τα μαντήλια στα λιμάνια και τους σταθμούς
Σαν τα μολύβια που μεταγγίζουν το βάρος της καρδιάς σε λευκά χαρτιά
Σαν την κίνηση του κορμιού σου υποταγμένου σε μουσικές
Σαν το άγνωστο που θάρθει νύχτα αργινή κι ευαίσθητη
Σαν την παραπαίουσα απόφαση της στιγμής
Σαν το παιχνίδι μες στις λάσπες
Σαν το γιορτινό δέντρο της ανάστασης
Σαν το χρώμα κυκλαδίτικων βράχων το σούρουπο
Σαν εσένα που λείπεις ωσεί παρούσα
Σαν το ποτό που κυλάει αργά στις φλέβες
Σαν το γέλιο σου που γεμίζει αδειανά κελάρια
Σαν το ποτάμι που χάνεται στον ωκεανό
Σαν τα άκρως σιωπηλά τραγούδια μου τις νύχτες
Σαν τις φλύαρες σιωπές των ματιών σου
Σαν τις αναίτιες ενοχές
Σαν τους μοναχικούς έφηβους τις άγριες νύχτες του χειμώνα
Σαν τα χωρίς αποδέκτη τραγούδια μας
Σαν τον ποιητή που χωράει σε ένα κουτσό αλφάβητο τις νύχτες
Σαν την ποίηση που τρέφει την τυφλή μεγαλωσύνη μας
Σαν τους ισόβια μοναχικούς του πνεύματος

Σαν την ποίηση, τον ποιητή, εσένα, το τραγούδι, τον μαύρο ουρανό, τον ήλιο, τη θάλασσα, τα κυκλαδίτικα βράχια, τον άνεμο, τον ήχο, το σούρουπο, τα χρώματα της οικουμένης, τη μεταρσίωση εκείνου, του μόνου και μοναδικού.

Μακριά σου η έλλειψη μελαγχολία, η αφή σου πολυτιμότερη, η μυρωδιά σου βασανιστική στέρηση, το κοντσέρτο για βιολί πιό ευαίσθητο, το δωμάτιο άδειο. Θα κοιμάσαι τώρα όπως πάντα ως άγγελος. Θέλω τη φωνή σου να λέει σ΄ αγαπώ. Την αφή σου σε επίκληση. Τη μυρωδιά σου να με αγκαλιάζει. Τα μάτια σου να διώχνω τη μελαγχολία τους. Το κορμί σου να νιώθω ότι υπάρχω. Το χέρι σου για περπάτημα σε όμορφους δρόμους Τα μάτια σου να μοιράζομαι τις ομορφιές. Και δεν ντρέπομαι, ούτε θα ντραπώ. Και όχι βέβαια γιατί οι δρόμοι είναι πάντα έρημοι, με τόσο συνωστισμό.

Είναι τόσο αργά Ελπίδα, τόσο...
Καληνύχτα.




Juan Diego Florez "La speranza piu soave"




Hope - What Am I To Say, Lyrics by sharas...




Δουατζής Γιώργος




Θέλω τη φωνή σου να λέει σ΄ αγαπώ



31 σχόλια:

mareld είπε...

Αγαπημένοι μου!

Φιλιά!


Μικρά

1. Oταν φτάσεις στη σιωπή θα ξέρεις.

2. Hταν τόσο λευκά τα σεντόνια, σαν τις μεγάλες αλήθειες.

3. Tραγούδα το χειμώνα, που σε έκανε να νιώσεις την Aνοιξη.

4. Mην βουτάς στα δάκρυα. Eίναι κρυστάλλινα και δεν μπορείς να κινηθείς.

5. Nα στοχάζεσαι μόνο είναι εγωϊσμός. Nα στοχάζεσαι και να δίνεις, είναι καθήκον.

6. Eίναι απο τα ωραιότερα δάκρυα, αυτά της υπομονής και της αποφασιστικότητας.

7. Eνας σκοπός, δεν είναι δα και μικρή υπόθεση.

8. H επανάληψη. Mιά απάτη σε βάρος της ομορφιάς.

9. Eίναι χρέος να αφήνεις πάντα μεγαλύτερους διαδόχους.

10. H παραδοχή δεν είναι ήττα.

11. Δέχομαι τον ολοκληρωτισμό, μόνο στο δώσιμο.

12. Nα διψάς και να βυθίζεσαι στη μοναξιά. Nα η δύναμή σου.
Δουατζής

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Τραγούδα το χειμώνα,
που σε έκανε να νιώσεις την Ανοιξη.

Αν μπορούσαμε να δούμε πίσω απ'τα σύννεφα τον ήλιο...

Αν μπορούσαμε
να μεταλλαξουμε την απουσία
σε παρουσία...

Θα μπορούσαμε τότε
να πούμε πως μια δρασκελιά σοφότεροι βαδίσαμε...

Πολλά φιλιά,ευχαριστώ....

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κι'όμως υπάρχεις Ελπίδα.
Υπάρχεις, σαν...υάκινθος....
:-)

Φιλί και φιλί και φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κι'όμως υπάρχεις Ελπίδα.
Υπάρχεις, σαν...υάκινθος....
:-)

Φιλί και φιλί και φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Σαν το χέρι που σε σκεπάζει με την κουβέρτα, όταν βιαστικά αποκοιμήθηκες.
Ή, σαν όταν ανοίγεις την πόρτα που χωρίζει το σπίτι απ' το χιονιά και σε συνεπαίρνει η θαλπωρή της εστίας.
ΥΓ. Συμπτωματικά, διάβαζα την ανάρτησή σου ακούγοντας απ' το Τρίτο Tom Waits. Και...ταίριαζε πολύ!

Φιλιά, χιονισμένο παιδάκι!

mareld είπε...

Αμαζόνα μας!
Αμαζόνα της καρδιάς μας!

Αγαπημένη μου φίλη!

.."Οι ώρες φωνάζουν ότι χρειάστηκε μισός αιώνας για να φτάσεις σε κείνο που άλλοι ονομάζουν υπέρβαση κι εσύ πορεία φυσική"..

"Oταν φτάσεις στη σιωπή θα ξέρεις"

ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
* * *
Με την αμφιβολία δηλητήριο και τις υποχρεώσεις άλλοθι σε τραβούν μισάνοιχτες πόρτες Οι ώρες φωνάζουν ότι χρειάστηκε μισός αιώνας για να φτάσεις σε κείνο που άλλοι ονομάζουν υπέρβαση κι εσύ πορεία φυσική Πολύμοχθες αναβάσεις Εκεί που φτάνουν οι γενναίοι Εκεί που η οδύνη άγνωστη οι φοβίες μακριά κι η πίστη μιας κάθαρσης τόπος Σύννεφο φωτεινό σταθερό Είσαι τώρα Της αγάπης τελείωση σκεπάζει με λευκά φτερά την αγαπημένη για να είναι οι νύχτες της ήσυχες σίγουρες Οτι κι αν συμβεί η ζωή θα συνεχίζεται χωρίς τέλμα χωρίς αιδώ αισιόδοξη για την επόμενη μέρα που ξημερώνει πάλι και ξανά με άλλα χρώματα γι αυτό δεν είναι ίδια...


Ο λόγος του Γιώργου Δουατζή μεστός από Ήλιο!
Ακέραιος!
Κρύβει παιχνίδισμα με τον ίδιο σου τον εαυτό, με την ίδια τη ζωή.
Σταθερά σε κρατάει στη πορεία σου αλλά θα πρέπει να του έχεις εμπιστοσύνη, να του δοθείς!
Θα πρέπει να σωπάσεις και ν΄αφουγραστείς τον αχό της ύπαρξης!
Τότε μόνο θα νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος και θα γεμίσεις Φως!


ΝΕΦΕΛΗ

«Εσύ το ξέρεις, ότι υπάρχουν άνθρωποι με βαθύ ενσυνείδητο σχίσμα εαυτού. Αυτό του ποιητή και του άλλου, του καθημερινού ανθρώπου της επιβίωσης. Εσύ το ξέρεις ότι Ποίηση δεν είναι απλά γραφή. Είναι το μεγαλύτερο. Το πιο βαθύ. Το μέγα. Είναι στάση ζωής. Αξίες, αρχές, ανάλωση στην ένταση, στο πάθος. Οικοδόμημα με το πρώτο πετραδάκι στα θεμέλια πριν την εφηβεία. Και κτίσιμο συνεχές. Έως θανάτου.»

Πολλά γλυκά φιλιά!

mareld είπε...

Γλυκιά μου Γλαρένια!


"Tραγούδα το χειμώνα, που σε έκανε να νιώσεις την Aνοιξη"

Θέλω να σου χαρίσω μια θάλασσα υάκινθους, να πετάς με τους γλάρους σου κάτω απ΄τον ουρανό και πάνω απ΄τη θάλασσα!


ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ

...Αίσθηση υπεροχής στα πράγματα Αυταπάτη δύναμης συνεχούς αδιατάρακτης Γιατί έτσι προστάζουν οι ανάγκες Κι η πορεία μακρινή Είμαι παντού για να σου δείξω τη χαρά μου όταν θα βρεις τη δύναμη να μην με έχεις ανάγκη αλλά απλά να μ αγαπάς καθώς εγώ που έφτασα εκεί που δεν χωράν ανταποδώσεις περιχαρής στ αλήθεια όμορφος μέσα από την υπέρτατη αίσθηση του να υπάρχεις επειδή είσαι εσύ μακριά από εξαρτήσεις Είναι η χώρα των γενναίων εδώ κι όσοι πιστοί προσέλθετε είπε και με αγκαλιά τον κόσμο όλο πήγε πρωί να κοιμηθεί"..
Γιώργος Δουατζής


Πολλές ζεστές αγκαλίτσες και φιλάκια!

mareld είπε...

Αγαπημένο μου ζακυνθινάκι!


"H επανάληψη. Mιά απάτη σε βάρος της ομορφιάς"


ΠΟΣΕΣ ΖΩΕΣ
* * *
Πόση πίεση έζησες και δεν έγραψες λέξη Πόσοι στίχοι χάθηκαν σε στιγμές που η σιωπή σου μιλούσε όλα τα ποιήματα που δεν έχουν γραφεί Πόσα κύτταρα άλλων σωμάτων σε έντυσαν ζεστασιά ανάσα πυρωμένη Πόσα τραγούδια χάθηκαν από τις ανοιχτές σου παλάμες Πόση μοναχικότητα άλωσε τις επιλογές σου για να μπορείς να υπάρχεις και να τραγουδάς τις νύχτες Πόσο θόλωσε τα μάτια τους αυτή η προκλητική οικειότητα και δε μπόρεσαν να δούν τα μάτια το πνεύμα την ψυχή σου Πόσα τραγούδια στίχοι ποιήματα χάθηκαν σε νιφάδες χιονιού λιωμένες στην αναπνοή σου Πόσες ζωές σου έταξαν;
Γιώργος Δουατζής

Ζεστές αγκαλίτσες και φιλάκια!

Ανώνυμος είπε...

Είσαι πολύτιμη,γιατί μόνο η δική σου υπέροχη κοιλιά μου φώναξε την επιστροφή.
Γι αυτό, το πιο μεγάλο ποίημα τώρα είναι μια λέξη:'Ελα.
ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ από "Μη φεύγετε,κύριε Ευχέτη"
Στην παρέα σας με θαυμασμό!

mareld είπε...

Φίλη/ε ανώνυμη/ε!

Αυτό θα σου αφιέρωνα αν δεν ερχόσουν σαν σκιά..


ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ
* * *
Εκεί σε αυτή τη θάλασσα σε αυτά τα βράχια στα πρανή της εναλλαγής όπου τα χρώματα σε διαρκή κίνηση νιώθει παρουσίες αλλά δεν βλέπει πρόσωπα Κι αυτός μικρός κι ασήμαντος ως μέγας βαδίζει το δρόμο της φλύαρης νυχτερινής σιωπής όπου γράφονται τα ομορφότερα τραγούδια αφημένα ευλαβικά στα πόδια εκείνα που στηρίζουν μια ευλογημένη για χρόνια κρυμμένη ομορφιά.
Γιώργος Δουατζής

LIA είπε...

Είναι η ελπίδα που μου δίνει την έκφραση.
Είναι η ελπίδα, που μου έδωσε βήμα.
Είναι η ελπίδα, που γεμίζει τις μέρες μου.
Είναι η αγάπη μου για την ομορφιά του ανθρώπου, που μου ζεσταίνει την ελπίδα.
Είναι τα παιδιά, που μου ζωντανεύουν την ελπίδα.
Είναι η ελπίδα, που μου δίνει καρδιά και δύναμη.
Είναι η ελπίδα, που με βοηθά να δραπετεύω κάθε βράδυ στα όνειρά μου.
Είναι η ελπίδα, που με κάνει να βλέπω ένα φεγγάρι, όλο υποσχέσεις.
Είναι η ελπίδα, που με κάνει να βλέπω έναν ήλιο, λυτρωτικό.
Είναι η ελπίδα, που μου λέει κάθε μέρα την πρώτη καλημέρα.

Παλιότερα στο σπίτι μου, ερχόταν η λαμπερή εικόνα του Γιώργου Δουατζή, μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης.Έπειτα ήρθαν τα μεστά λόγια του, μέσα από την ποίησή του, που μίλησαν στην καρδιά μου, και φάνηκε η ομορφιά, η ευαισθησία και η καλλιέργεια της ψυχής του.Διβάζοντας τα ποιήματά του, δεν μπορούμε παρά να νιώσουμε θαυμασμό και ομορφιά.
Αφιερώνω, ένα τραγούδι που μου αρέσει πολύ, στον ποιητή και στη γλυκιά mareld.


Ελπίζω

Στίχοι: Λάκης Παπαδόπουλος
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παπαδόπουλος & Δημήτρης Πουλικάκος & Πάνος Κατσιμίχας

Ελπίζω σε χαμόγελα, σε πρόσωπα, ελπίζω σ’ ανώτερες ψυχές
σε καθαρά μυαλά, σε μένα, σε σένα αληθινά ελπίζω
στην αγάπη, και στης νύχτας το φεγγάρι, ελπίζω
στο χιόνι, που πέφτει μόνο του το βράδυ
στο καλό, ελπίζω, και στην μεγάλη του τη χάρη,
στον ήλιο που θα βγει, στον ουρανό, αύριο το πρωί και πάλι
μην φύγεις, δεν θέλω να σβήσουν
οι όμορφες, στιγμές, που πέρασα μαζί σου, ελπίζω… ελπίζω

Μη φοβάσαι, μη δειλιάζεις, και μη λες θα φύγω
οι όμορφες στιγμές κρατάνε λίγο

Στη μέρα που φεύγει χωρίς μια ντροπή
κάθε όμορφο πράγμα, για λίγο στη Γη
η αλήθεια που φέρνει στον κόσμο, ένα μικρό παιδί
Κοντά σου μόνο βλέπω και ξορκίζω το κακό
τις νύχτες κάνω όνειρα δεν είμαι μοναχός
και αγαπώ εσένα που όταν θέλεις κρύβεις μέσα σου θεό

Μη φοβάσαι, μη δειλιάζεις και μη λες θα φύγω
οι όμορφες στιγμές κρατάνε λίγο

Ελπίζω σ’ όλα αυτά ελπίζω
και σ’ άλλα πολλά ελπίζω

Γλυκιά καληνύχτα και πολλά φιλιά

Αστοριανή είπε...

...Ελπίδα,
που διαρκώς αλλάζεις
σχήματα και χρώματα...

περνούμε δίπλα σου και
δεν σ' αναγνωρίζουμε.

Άφησε ζεστή την ανάσα σου
να ελλατωθεί το αιώνιο ρίγος.

Υιώτα Στρατή, Ν.Υ.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

:-)
Σ' ευχχαριστώ!
Φεύγω για να το αναρτήσω σο sidebar μου.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Από βιασύνη λόγω χρόνου ήταν η ανωνυμία.
Μου άρεσε η παρέα σας και ήταν πολύ αυθόρμητο.Είχα σκοπό να επανέλθω επώνυμα.Η απάντησή σου ενδιαφέρουσα και ευγενική
Δεν έχω προσωπικό μπλόγκ παρά μόνο της κίνησης πολιτών της οποίας είμαι μέλος.
xartaetos-7.blogspot.com
To όνομά μου είναι Όλγα.
Χαίρομαι όταν βλέπω τέτοιες αναρτήσεις!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αγαπημένη μου κόρη του κρύσταλλου βυθού...
"Σε ποια τσέπη να κρύψεις την ευαισθησία σου έτσι γυμνός;

Θα διώξω τη μελεγχολία σου κάνοντας συνομωσίες χαράς
στο όνομα της καθημερινής αυτοσυντήρησης.

Ξέρεις τι αγκαλιά για κούρνιασμα προσφέρουν δυο χαρτιά;

Η προοπτική γεννάει όνειρα.
Κι είναι απ'τις ωραιότερες η μοιρασιά τους."
Γ.Δουαρτζής

Ξέρεις τι αγκαλιά για κούρνιασμα
προσφέρουν τα δυο μου χέρια;

Να είσαι καλά που εμένα τουλάχιστον με μύησες στον ποιητή.

Οι στίχοι του ανεκτίμητο δώρο και ύμνος στην ομορφιά,στη ψωή, στο φως,στη μουσική...

Εικόνες πλημμύρισαν τα μάτια μου.
Σε κάθε σειρά ένα άλλο ταξίδι
ξεδίπλωνε το δρόμο του...
Κι εγώ,
να καταπίνω λαίμαργα,
όχι μόνο λέξεις,
όχι μόνο φθόγγους,
αλλά και κομμάτια της ψυχής του ποιητή...

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Λία!

Γλυκό μου κρητικάκι!

Το διάβασα με κομμένη την ανάσα..
και έλεγα τυχεροί που έχουμε τους ποιητές μας!!!!!

Τόσο τρυφερό!!!!

στο αφιερώνω..


Πόσα κομμάτια της ψυχής μου απόθεσα σε λιμάνια
και πόσα πήραν καράβια για ταξίδια μακρινά.
Αναρωτιέμαι, αν επέστρεφαν αυτά τα κομμάτια της ψυχής
τα ταξιδεμένα στις θάλασσες, θα συνέθεταν
τί, πότε, πώς , πού και επιτέλους γιατί ;
Διότι για να επιστρέψουν οι ταξιδεμένοι,
πρέπει να έχουν κάποιον πειστικό λόγο.
Οπως για παράδειγμα ότι κρατούν απλά στη χούφτα τους
ένα σπουργίτι. Εχεις νοιώσει πώς κτυπάει η καρδιά του ;
Πώς χάνονται οι μικρές ανάσες του
στους ορίζοντες της αδράνειας;
Γιατί πώς μπορεί να υπάρχει κίνηση χωρίς αιτία
και κυρίως χωρίς δικαιολογία;
Και πες μου μια δικαιολογία ισχυρότερη
από ένα μικρό σπουργίτι....
Δουατζής Γιώργος


Εύχομαι ο Γιώργος Δουατζής να είναι καλά, να είναι χαρούμενος και να συνεχίσει να μας χαρίζει την ομορφιά της ψυχής του!!!!


Λες να επιστρέψω κι εγώ;;;;

Να δω
.."ένα φεγγάρι, όλο υποσχέσεις..
..έναν ήλιο, λυτρωτικό"...

Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι τόση ομορφιά μαζί μας!!!

Φιλιά και ζεστές αγκαλίτσες από εδώ..που όλα είναι ακόμη πολύ μαύρα πολύ παγωμένα και η Άνοιξη αργεί..αλλά ξέρω ότι θα έρθει με πολλές γαζίες και κόκκινες, κατακκόκινες παπαρούνες!!!!

mareld είπε...

Ηλιανθάκι μου!

Εσύ που αφήνεις ζεστή την ανάσα σου
και μας τυλίγει..


ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ
* * *
Είναι φορές που αφηνόμαστε στο άγνωστο και φορτώνουμε τα όνειρα θολές εικόνες Είναι φορές που τα χρώματα αποκτούν ζωντάνια και η Ανοιξη ντύνεται δυο μαύρα εκφραστικά μάτια ίσια εβένινα μαλλιά κι ένα στιγμιαίο χάδι Είναι φορές που αυτή η επίμονη εφηβεία κολλάει στο μυαλό έτσι που η παιδική καρδιά διογκώνεται σε ώριμο στέρνο Είναι φορές που η γραφή αντιστέκεται γιατί τα όνειρα θολά τα χρώματα ζωντανά κι η Ανοιξη χαρούμενη και σκούρα
Γιώργος Δουατζής

Γλυκά φιλάκια!

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Γλαρένια!

Σου αφιερώνω..γιατί σου πάει..

Οι δίκαιοι

Κάποιος που καλλιεργεί τον κήπο του
όπως θα το 'θελε ο Βολταίρος.
Κάποιος που νιώθει ευγνωμοσύνη
γιατί στον κόσμο υπάρχει μουσική.
Αυτός που ανακαλύπτει με χαρά
μια ετυμολογία.
Δυό πελάτες που σε κάποιο καφενείο
παίζουν το σιωπηλό τους σκάκι.
Ο πηλοπλάστης που προκαθορίζει
ένα σχήμα ή ένα χρώμα.
Μια γυναίκα κι ένας άντρας που διαβάζουν
μαζί τις τελευταίες στροφές ενός ποιήματος.
Κάποιος που χαιδεύει ένα ζωάκι που κοιμάται.
Κείνος που συγχωρεί ή θέλει
να συγχωρέσει το κακό που του 'γινε.
Κάποιος που νιώθει ευγνωμοσύνη
γιατί σ'αυτόν τον κόσμο έζησε ο Στίβενσον.
Κάποιος που προτιμά να έχουν δίκιο οι άλλοι.
Οι άνθρωποι αυτοί,που μεταξύ τους δεν γνωρίζονται,
έχουν σώσει τον κόσμο.

Χορχε Λουις Μπορχες

Χάδι στα όνειρά σου στέλνω από το δάσος μου..

mareld είπε...

Καλως ήρθες Όλγα!

Αγαπάω την Ηλιούπολη!!!

Η καρδιά μας είναι ένα κύμα που δεν σπάει στην ακρογιαλιά.
Ποιος μαντεύει τη θάλασσα, απ' όπου βγαίνει η καρδιά μας;
Αλλά είναι η καρδιά μας ένα κύμα μυστικό, χωρίς αφρό.
Βουβά πιάνει μια στεριά.
Και αθόρυβα σκαλίζει το ανάγλυφο ενός πόθου,
που δεν ξέρει απογοήτευση και αγνοεί την ησυχία.

Γιώργος Σαραντάρης

Φιλάκια!

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Αμαζόνα!

"Oταν φτάσεις στη σιωπή θα ξέρεις".

Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε
να ζωγραφίσει τη σιωπή.!
Ίσως γιατί εκεί φωλιάζουν
τα πιο τρυφερά μας όνειρα.
Ίσως γιατί μόνο η σιωπή
ξέρει ν'αγκαλιάζει τον αληθινό μας
εαυτό χωρίς να ρωτάει τίποτε.
Θεόδωρος Δεύτος


"Nα στοχάζεσαι μόνο είναι εγωϊσμός. Nα στοχάζεσαι και να δίνεις, είναι καθήκον"

"Δέχομαι τον ολοκληρωτισμό, μόνο στο δώσιμο"


Περπατώ στ' αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω.

Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν.

O νους: Γιατι να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο;

Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας
ν' αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.

Μα μια άλλη μέσα μου φωνή,
ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά,
αντιστέκεται και φωνάζει: Όχι! Όχι!

Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου!

Να σπας τα σύνορα! Ν' αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου!

Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!

Ο νους:Λαγαρό κι ανέλπιδο είναι το μάτι μου και θεάται τα πάντα.

Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια παράσταση που δίνουν
οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μου.

Κοιτάζω με απληστία, με ανείπωτη περιέργεια,
και δεν έχω την αφέλεια του χωριάτη να πιστέψω,
και ν' ανέβω απάνω στη σκηνή
επεμβαίνοντας στην αιματερή κωμωδία.

Είμαι ο θαματοποιός φακίρης που ακίνητος,
καθούμενος στο σταυροδρόμι των αιστήσεων,
θεάται να γεννιέται και ν' αφανίζεται ο κόσμος,
θεάται τα πλήθη να σαλεύουν και να φωνάζουν
στα πολύχρωμα μονοπάτια της ματαιότητας.

Καρδιά, απλοϊκή καρδιά, γαλήνεψε κι υποτάξου!

Μα η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει:

Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή
κι επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου!

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι!

Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.

Νίκος Καζαντζάκης ~ Ασκητική


"Nα διψάς και να βυθίζεσαι στη μοναξιά. Nα η δύναμή σου"


Δεν είναι οι χειροδύναμοι,ούτε
οι οπλοφόροι που κερδίζουν τη νίκη της ζωής
αλλά εκείνοι που διαθέτουν τη δύναμη της ψυχής
και τα όπλα του πνεύματος.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ.


"Σαν τους ισόβια μοναχικούς του πνέυματος"


¨Σαν τα άκρως σιωπηλά τραγούδια μου τις νύχτες¨ που σπάζουν τη σιωπή του δάσους..


Αστερόσκονη πέφτει στα όνειρά σου!

Σε ευχαριστώ ψυχή μου!

mareld είπε...

"Eίναι απο τα ωραιότερα δάκρυα, αυτά της υπομονής και της αποφασιστικότητας"

"Eνας σκοπός, δεν είναι δα και μικρή υπόθεση"


* "Πρέπει να δεχτούμε την πεπερασμένη απογοήτευση, αλλά δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την ατελείωτη ελπίδα." ~ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

* "Φώτισε το αύριο με το σήμερα." ~ Ελίζαμπεθ Μπάρεττ Μπράουνινγκ

* "Μάθε από το χθες, ζήσε για το σήμερα, έλπιζε για το αύριο. Το σημαντικό πράγμα είναι να μην σταματήσεις να ρωτάς." ~ Άλμπερτ Αϊνστάιν

* "Άκου τώρα τους ευγενικούς ψίθυρους της ελπίδας." ~ Τσαρλς Ντ. Μπρόντχεντ

* "Ο απαισιόδοξος βλέπει δυσκολία σε κάθε ευκαιρία. Ο αισιόδοξος βλέπει την ευκαιρία σε κάθε δυσκολία." ~ Ουίνστον Τσώρτσιλ

* "Η ελπίδα είναι ο στύλος του κόσμου." ~ Ανώνυμος

* "Η ελπίδα είναι ελπίδα για ατελείωτη Ελπίδα." ~ Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν

* "Όποιος φυτεύει ένα δέντρο φυτεύει μια ελπίδα." ~ Λούσυ Λάρκομ

* "Η αισιοδοξία είναι η πίστη που οδηγεί στην επιτυχία. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς ελπίδα." ~ Χέλεν Κέλλερ

* "Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία." ~ Ανώνυμος

* "Η ελπίδα, οδηγεί στη μετάνοια και τη σωτηρία". - Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

mareld είπε...

.."Σαν το βλέμμα του αποχαιρετισμού
Σαν τα μαντήλια στα λιμάνια και τους σταθμούς"..


«Πριν στη γην επάνω ζούσαν των ανθρώπων οι φυλές δίχως τα κακά του κόσμου και τον πόνο το σκληρό, δίχως τις βαριές αρρώστιες που θανάτους δίνουνε. Μα η γυναίκα απ’ το πιθάρι πήρε με τα χέρια της το καπάκι και σκορπώντας έγνοιες έφερε βαριές. Κι η Ελπίδα εκεί μονάχα μέσα στον κρυψώνα της μπρος του πιθαριού τα χείλη έμεινε δεν πέταξε, γιατί πρώτα το καπάκι στο πιθάρι έβαλε. Αλλά όμως μύρια πάθη στους ανθρώπους σκόρπισαν»

"Η μεγάλη σημασία και αξία της ελπίδας έχει επισημανθεί από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την ελπίδα «εσθλήν θεάν» γιατί ήταν η μόνη αγαθοποιός δύναμη που απέμεινε στο κουτί της Πανδώρας, όταν από αυτό βγήκαν όλα τα κακά και σκορπίστηκαν στους ανθρώπους. Θεωρούσαν την ελπίδα –στο πλαίσιο του μέτρου βέβαια – τροφό των βασικών αρετών για των αγώνα μέσα στην κοινωνία, του θάρρους, της θέλησης, της επιμονής, της συνεργατικότητας, της πρωτοβουλίας, της ανάπτυξης. Η ελπίδα, θυγατέρα της επιθυμίας, αλλάζει την όψη της πραγματικότητας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο άνθρωπος κρίνεται από το περιεχόμενο της ελπίδας του. Όταν η ελπίδα δεν έρχεται ως συμπέρασμα αντικειμενικών κριτηρίων, είναι μια αρνητική σύνθεση από υποκειμενικά στοιχεία, την ενστικτώδη επιθυμία, την εγωιστική φιλοδοξία, τη φαντασία. Ο άνθρωπος τρέφεται με αυτήν και ζει υπερασπιζόμενος τους υγιείς στόχους του για μια κοινωνία ειρηνική, δίκαιη, χωρίς ρατσιστικές διαθέσεις, για μια κοινωνία ευτυχισμένη πραγματικά. Τα καθημερινά προβλήματα τσακίζουν τους ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να ανακάμψουν, τροφοδοτώντας την ψυχή τους με ελπίδα.

Η ελπίδα είναι μια θετική στάση προς τη ζωή και τη κοινωνία και υποβάλλει την πεποίθηση ότι το κακό στον κόσμο είναι παροδικό και θα μας πλουτίσει σε εμπειρία, ωριμότητα και ικανότητα να συνειδητοποιήσουμε την αξία του καλού, να αποκτήσουμε μια διάθεση ενεργητικής προσέγγισης των λαθών. Η δημιουργική δραστηριότητα των ανθρώπων, άλλωστε, στηριζόμενη στα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής απαλλαγμένη από εμπάθειες, μίση και εγωισμούς κάθε μορφής, μπορεί να φτάσει στο αποκορύφωμά της – πάντα πλαισιωμένοι από κλίμα ειρήνης".

«Η επικράτηση όμως της ειρήνης βρίσκεται στα χέρια των λαών του πλανήτη μας», αποτελεί ευθύνη όλων μας"


"Σαν το άγνωστο που θάρθει νύχτα αργινή κι ευαίσθητη"
"Σαν τις φλύαρες σιωπές των ματιών σου"

Ανώνυμος είπε...

Καλή μου Mareld η ελπίδα έχει τις ρίζες της στο ορμέμφυτο της αυτοσυντήρησης!Υπάρχει όπου υπάρχειζωή! Την ύμνηααν ποιητές και φιλόσοφοι.
Όσα συμβαίνουν σε τούτο εδώ το χώρο είναι ελπίδα!
Δεν γνωρίζω τις ηλικίες σας,σας φαντάζομαι νέους και ωραίους!
θα ήθελα να βάλω το μπλόγκ σου στο ΧΑΡΤΑΕΤΟ.Αν μου το επιτρέπεις.
Σε ευχαριστώ που αγαπάς την Ηλιούπολη,Είναι πράγματι εξαιρετική.Λουσμένη στο φώς και την ελπίδα!
Προσπαθούμε να τη διατηρήσουμε έτσι.Να μπορέσουν και τα παιδιά μας να την απολαύσουν όπως εμείς.
ΟΛΓΑ του ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ.

mareld είπε...

Όλγα ψυχή μου!

Ναι..ναι..είμαστε ωραίοι..και αν βάλουμε το πήχη στα 150..πολύ νέοι..με έκανες και γέλασα..

Ένα είναι σίγουρο..υπάρχει πολύ τρυφερή διάθεση..

Δεν μου ανήκει τίποτα..απλά με λιώνει η νοσταλγία και αποδημώ στη ποίηση..

Και φυσικά μπορείς να βάλεις τη νοσταλγία στο Χαρταετό..

Έχω πετάξει χαρταετό στην Ηλιούπολη επάνω στο εκκλησάκι..


Υπήρχε κάποτε ένα μικρό παιδί
έπαιζε στο χωριό,ψάχνοντας για μια κλωστή να πετάξει ένα χαρταετό
κοίταξε γύρω και είπε, "δεν ξέρω τι είναι αυτό που λάμπει"
"Κοιτάξτε, καιτάξτε ένα χαρταετό" "έρχεται προς εμένα"

"Είναι ένας μεγάλος χατραετός, δεν χρειάζομαι κλωστή"
"και τα φτερά του είναι μεγαλύτερα από το σπίτι των γειτόνων"
η καρδιά του σπαρτάρισε και πέταξε στα φτερά του χαρταετού
και ολόκληρος ο ουρανός του είπε τα μυστικά του..
Του Μαρσέλ Χαλίφε
μετάφραση noctoc

Φιλιά σε σένα και στην Ηλιούπολη!

mareld είπε...

«Η ελπίδα είναι μια αθεράπευτη ασθένεια, που πλήττει δεκαετίες τώρα τους Παλαιστίνιους. Κι είναι η ελπίδα για μια ζωή κανονική, σαν όλων των ανθρώπων τις ζωές, όπου δεν θα υπάρχουν ούτε ήρωες, μα ούτε και θύματα...». Μιλώντας προ ετών στη γαλλική εφημερίδα «Monde», ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταρουίς θύμισε στον αφυπνισμένο πολίτη την αγωνία του, αλλά και την αγωνία όλων των Παλαιστινίων «που βλέπουν τα κορμιά και τα όνειρά τους να σημαδεύονται από τα ισραηλινά πυρά».

Ανώνυμος είπε...

Νοσταλγία καλή μου χαίρομαι που σε έκανα και γέλασες.
Η νεανικότητα και η ομορφιά της ψυχής που βγάζεις ξεπερνάει κάθε ηλικία!
Σε ευχαριστώ για το χαρταετό και την αφιέρωση.
Έκανα μια ανάρτηση αφιερωμένη σε σένα και τις όμορφες μνήμες σου απο την Ηλιούπολη.
Αύριο φεύγω για Θεσσαλονίκη στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Δουατζή που έχω την τιμή να είναι φίλος μου.Τα ποιήματα του με οδήγησαν σε σένα!
Φιλιά
ΟΛΓΑ

mareld είπε...

Γλυκιά μου Όλγα!

Τι χαρά!
Τι συγκίνηση!

Σε ευχαριστώ!

Μουγαρίνια σε σένα και υάκινθους στον αγαπημένο σου φίλο Γιώργο, που κι εμείς τον αγαπάμε πολύ!

πήγαινε..
http://mpougarini.blogspot.com/
θα χαρείς..

"...'Ετσι θα κυλήσουν μέρες,μήνες, ίσως και χρόνια, με την αγωνία του αναπάντεχου, που καθρεφτίζεται σε ένα καθαρό πρόσωπο και δύο σε βάθος τίμια μάτια.
Που δεν φοβούνται το άγγιγμα ουρανού, 'Ανοιξης και καλούν σε μοιρασιά.
'Ετοιμα να πληρώσουν κάθε τίμημα.
Δύο σε βάθος τίμια, σκούρα, δυνατά της αγαπημένης μάτια..."Γ.Δουατζής

Στο χαρταετό σου άφησα σχόλιο.

Πολλά φιλάκια!

mareld είπε...

ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2009 το μεσημέρι στις 12:00
ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥ 7
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ
παρουσιάζει το βιβλίο του
"ΜΗ ΦΕΥΓΕΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΕΥΧΕΤΗ"


Το βιβλίο του Γιώργου Δουατζή με τίτλο "Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη" είναι μια αποκαλυπτική περιήγηση στις ανθρώπινες σχέσεις, πίσω από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα τηλεοπτικά είδωλα.

"Σε ποιες ατραπούς θα οδηγούσε η συνάντηση Τέρπανδρου Σακελλάρη και Μιχαήλ Ευχέτη; Γιατί, παρά τη μεγάλη δημοσιογραφική του εμπειρία, ο Τέρπανδρος Σακελλάρης έτρεμε στην ιδέα της συνάντησης με τον ποιητή Μιχαήλ Ευχέτη; Ποιες αποκαλύψεις θα ξάφνιαζαν τον Σακελλάρη; Αν η ζωή του Ευχέτη ήταν μυθιστόρημα, θα το διάβαζε ή θα το πετούσε αδιάφορα στην άκρη; Ο έρωτας, η ζωή, ο θάνατος, το πάθος, η γνώση, οι σκοτεινοί λαβύρινθοι του νου, η αναζήτηση της εσωτερικής αλήθειας, η ποίηση. Οι κατακτήσεις, οι ανατροπές, οι απώλειες, οι παραδοχές. Η πορεία στην ωριμότητα. Η επιστροφή στην αφετηρία και η συνομιλία με το νεανικό είδωλο. Ένα οδοιπορικό ζωής. Μια γοητευτική αφήγηση γεμάτη απαντοχές κι ανακαλύψεις."


"Κι έτσι παντοδύναμος, γονάτισα μπροστά σου,
για να δω να ορθώνεται
το μεγαλείο της ταπεινότητάς σου.
Και είπα, ποιος αλήθεια, ποιός θα δει τα δάκρυά σου.
Και ποιος να κουβεντιάζει τώρα
με τα υπέροχα φαντάσματα
του παρελθόντος σου.
Βέβαια, εκείνοι νόμισαν
πως σκότωσαν το παιδί μέσα μου
και ότι ήσουν τόσο όμορφη,
που δεν χωρούσες στην ψυχή μου.
Γελάστηκαν.
Κι εσύ, πανέμορφη,
κατέκτησες τη χώρα της σιωπής μου."

http://mpougarini.blogspot.com/

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Δροσοσταλίδα,νοσταλγία,mareld,εξαιρετική!
Συγκινήθηκα,χάρηκα και σε ευχαριστώ από ψυχής για ότι διαβάζω.
Γνώρισα την Ιππόλυτη στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Δουατζή.
Ένα λαμπερό,καθαρό πρόσωπο στα χέρια της μια πανέμορφη ανθοδέσμη για τόν Γιώργο Δουατζή απο σένα,την αγαπημένη τελικά όλων!Όσων σε γνωρίζουν και όσων δεν σε γνωρίζουν αλλά είναι σαν να σε ξέρουν χρόνια!
Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή η συνάντηση και ο δημιουργός Δουατζής βαθιά συγκινημένος σε ευχαριστεί ιδιαίτερα.
Ήταν μια ζεστή,ουσιαστική εκδήλωση γεμάτη συναίσθημα και φωτεινές σκέψεις!
Ανάσα ζωής στην παρακμή που μας πνίγει.
"Ο κόσμος όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει..!"έγραψε ο σπουδαίος Λειβαδίτης.
Υποκλίνομαι σε οτι μοιράζεσαι μαζί μας και σε ευχαριστώ που ανοίγεις τις καρδιές μας.
Η Δροσοσταλίδα σου πανέμορφη!
Δροσίζει και το Χαρταετό από σήμερα.
Φιλιά και αγάπη από την Ηλιούπολη.
ΟΛΓΑ

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καρδιά μου,
έζησα το Σάββατο το πρωί μια συγκινητική στιγμή και την χρωστώ σε σένα (όπως και τόσα άλλα επίσης...).
Γνώρισα τον ποιητή που μας έφερες στα σπίτια μας τόσο γλυκά...τόσο ανεπαίσθητα μα και τόσο καταλυτικά.
Τον κ.Γ.Δουαρτζή.
Ένιωσα τόση πληρότητα που για ώρα δεν ήθελα τίποτε άλλο.
Μετά, όταν καθίσαμε με την παρέα για φαγητό,δεν κατέβαινε μπουκιά..΄
είχα χορτάσει ποίηση,καθαρό λόγο και τη χαρά της προσωπικής επαφής.
Είχα δει και είχα αναγνωρίσει στα μάτια του όσα αποτυπώνει στους στίχους του...
Εκεί και η γλυκιά μας Όλγα,μια φίλη που είμαι σίγουρη θα συμπαθήσεις πολύ,ευγενική μορφή και ευαίσθητη ψυχή.Μα και όλοι οι φίλοι μια μεγάλη τρυφερή αγκαλιά.

Ήσουν εκεί μαζί μου...
Όχι μονάχα στα λουλούδια που κρατούσα στα χέρια μου...
Ήσουν στο μυαλό μου,δίπλα μου...Σου μιλούσα...να εδώ να καθίσουμε...πιο αναπαυτικά...
Έπαιρνα το χέρι σου και σε οδηγούσα σε φίλους που σε περιμένουν να γυρίσεις...

Και ήσουν μέσα στην ψυχή μου
την ώρα που έσφιγγα το χέρι του ποιητή...

Σε ευχαριστώ καρδιά μου.
Για όλα.

mareld είπε...

Γλυκιά μου Όλγα!


Έτσι γίνεται Φως το σκοτάδι!


Είπα στην ψυχή μου, γαλήνεψε, και περίμενε δίχως ελπίδα.
Γιατί η ελπίδα θα ήταν ελπίδα για το στραβό πράγμα.
Περίμενε δίχως αγάπη.
Γιατί η αγάπη θα ήταν αγάπη για το στραβό πράγμα.
Απομένει ακόμη η πίστη.
Αλλά η πίστη και η αγάπη και η ελπίδα είναι όλα στην αναμονή.
Περίμενε δίχως σκέψη γιατί δεν είσαι έτοιμη για σκέψη: Ώστε να γίνει φως το σκοτάδι και χορός η γαλήνη.
Είναι ώρες που μοιάζει να μην υπάρχει παρελθόν ή μέλλον.
Μόνο μια παρούσα στιγμή μυτερού φωτός.
Όπου θέλεις να καείς.
Όπου τεντώνεις τα χέρια σου στις φλόγες.
Tomas Eliot
Μετάφραση: Γ. Σεφέρης

Πολλά φιλάκια!