Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να 'χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.

Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά
στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων..
Τάσος Λειβαδίτης


Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους, καρφώσατε σ' εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα. Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις..


klik

Κι ήθελε ακόμη

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ' εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.

Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη,
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.









Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

2 σχόλια:

marianaonice είπε...

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει...
:((

31 Οκτωβρίου 2011 στις 5:54 π.μ.
youlia olomplava είπε...

Μες στη φωτιά θα πέσω
Και μες στα μαύρα κύματα
Μαζί σου να χορέψω
απ' την αρχή τα βήματα
Χίλιες μέρες χίλια χρόνια
δεν είναι αρκετά
κι αν δεν είδες χελιδόνια
μην πεις πως είναι αργά
Αααααα, κι αν είναι αργά
κοντεύουν πια χαράματα
Πώς πέρασε η ώρα
πώς άδειασαν τα βλέμματα
πώς να πιστέψεις τώρα
μετά από τόσα ψέματα
Αααααα, κι αν είναι αργά
δεν είναι αργά για θαύματα

31 Οκτωβρίου 2011 στις 7:36 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)