Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να 'χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.

Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά
στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων..
Τάσος Λειβαδίτης


Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

"Απόψε φθινοπώριασε"..


Rowanberries
Rönn










Από το παραθυρό μου έβλεπα..

Από το παραθυρό μου βλέπω..



ΕΛΕΝΗ
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι

Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές

Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια

ο καιρός

Κατά που θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές

ναυάγησαν στα σύννεφα

Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας

Κι είμαστε - σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη -

Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ' τις νεκρές εικόνες σου.

Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούρια οδύνη

Δεν είναι ο θάνατος που θα μας ρίξει κάτω μια που Εσύ υπάρχεις

Μια που υπάρχει άλλου ένας άνεμος για να σε ζήσει ολάκερη

Να σε ντύσει από κοντά όπως σε ντύνει από μακριά η ελπίδα μας

Μια που υπάρχει αλλού

Καταπράσινη πεδιάδα πέρ' από το γέλιο σου ως τον ήλιο

Λέγοντάς του εμπιστευτικά πως θα ξανασυναντηθούμε πάλι

Όχι δεν είναι ο θάνατος που θ' αντιμετωπίσουμε

Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής

Ένα θολό συναίσθημα

Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μες στις ψυχές μας που όσο παν

κι απομακρύνονται

Κι αν δεν είναι το χέρι σου στο χέρι μας

Κι αν δεν είναι το αίμα μας στις φλέβες των ονείρων σου

Το φως στον άσπιλο ουρανό

Κι η μουσική αθέατη μέσα μας ω! μελαγχολική

Διαβάτισσα όσων μας κρατάν στον κόσμο ακόμα

Είναι ο υγρός αέρας η ώρα του φθινοπώρου ο χωρισμός

Το πικρό στήριγμα του αγκώνα στην ανάμνηση

Που βγαίνει όταν η νύχτα πάει να μας χωρίσει από το φως

Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη

Που δε βλέπει τίποτε

Γιατί έγινε κιόλας μουσική αθέατη φλόγα στο τζάκι χτύπημα

του μεγάλου ρολογιού στον τοίχο

Γιατί έγινε κιόλας

Ποίημα στίχος μ' άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα

και λόγια

Λόγια όχι σαν τ' αλλά μα κι αυτά μ' ένα μοναδικό τους προορισμόν:

Εσένα!
Ελύτης


Έμορφη μουσικότητα των φθινοπωρινών
ημερών στη Θεσσαλονίκη,
όταν η βροχή πέφτει πότε πυκνή,
αραιώνει κι ύστερα πάλι
πυκνώνει η ασημένια βροχή, διάφανη και τόσο λεπτή,
σαν σιγανή μουσική ομιλία γυναικών
στο φθινόπωρο της ζωής των.
Εκείνων των γυναικών που μένουν
στο φθινόπωρο της ζωής των.
Εκείνων των γυναικών που μένουν
ήσυχες και σιωπηλές, μοιάζουν,
λιγάκι περήφανες ή μελαγχολικές
και κάποτε, όταν μιλήσουν,
βιάζονται να πουν εκείνο
που ζητούν ίσως να λησμονήσουν.
Ζωή Καρέλλη


ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ' αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.

Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού' μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.

Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ' αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ' άλλα νά' ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.
Κική Δημουλά


Απόψε φθινοπώριασε

Απόψε πέφτει παγωνιά
Στο δρόμο και στη γειτονιά
Και μες’ το βράδυ το θολό
θυμάμαι και μελαγχολώ

Απόψε φθίνοπώριασε
Και τ’ όνειρο ξεθώριασε
Καρδιά μου κάν’ υπομονή
Κι ο ήλιος θα ξαναφανεί...

Απόψε μύρισε βροχή
Χειμώνας μπαίνει στη ψυχή
Και στο δρομάκι το στενό
Με πιάνει το παράπονο
Μητσιάς Μανώλης
Μουσική/Στίχοι: Χατζιδάκις Μάνος/Γκάτσος Νίκος

Έπεφτε βαθιά σιωπή - Γιάννης Πουλόπουλος


19 σχόλια:

mareld είπε...

Αγαπημένοι μου φίλοι!!!

Με πολλά γλυκά φιλιά
μέσα από τη βροχή
Σας εύχομαι
Καλό Φθινόπωρο!

Μόνο η νοσταλγία μου δεν φθίνει...

Ανώνυμος είπε...

Καλό μήνα λοιπόν και καλό φθινόπωρο. Πολύ όμορφο το post.

mareld είπε...

Βαγγέλη! Καλώς ήρθες!

Την ομορφιά την φέρνεις στο είναι σου, και από εκεί αγγίζει το κόσμο..

Σε ευχαριστώ!

Καλό μας φθινόπωρο!

Μηθυμναίος είπε...

Φίλη μου λατρεμένη,
Καλή μέρα, καλή εβδομάδα, καλό μήνα, καλό φθινόπωρο, όλα τα καλά του κόσμου! Σου εύχομαι να μπορέσεις να κλείσεις την ανάσα τους στην ψυχή σου και ν' αποδιώχνεις τον κόσμο της ματαιότητας όταν σε πνίγει.

Πάλι βάλθηκες να μας τρελάνεις με τις φωτογραφίες τούτες.

Σε σένα και στον Νικολά την αγάπη μου

Φωτεινή S είπε...

Mareld μου,
μπήκες πολύ φθινοπωρινά!
Εμείς εδώ έχουμε ακόμα καλοκαίρι,ή θάλασσα λάδι και ζεστή πώς να μπούμε σε βροχερό κλίμα?
Καλό μήνα!

mareld είπε...

Buenos días amigo mio!

Δεν είναι εύκολο να ζεις μες στη βροχή...

Τώρα που σου γράφω, από το παραθυρό μου σχεδόν δεν βλέπω το δένδρο με τα κόκκινα φρουτάκια από τη πολλή βροχή.

Δεν μελαγχολώ αλλά έρχονται στιγμές που αγανακτώ...

Σε εσάς που λαχταράτε για λίγη βροχίτσα, φαίνεται ίσως παράξενο.

Ο Νικολάς λέει, δεν θα άντεχε, γι΄αυτό μένει στη Γρανάδα.

Ο γιος μου, μετά τις διακοπές δεν είχε περάσει μια εβδομάδα και μου λέει..μαμά νιώθω μέσα μου ένα πόνο όταν σκέφτομαι την Ελλάδα.

Νιώθω άσχημα που τους μετέδωσα τη νοσταλγία..

Στράτο σε ευχαριστώ!
Τα λόγια σου έχουν αρκετό, από τον ήλιο που μου λείπει..

Να περνάς όμορφα!

Και ο Νικολάς σου στέλνει την αγάπη του.

mareld είπε...

Φωτεινάκι μου!

Με το που βλέπω το όνομά σου, το δωμάτιο μου, γεμίζει φως..

Αυτές είναι οι διαφορετκές μας πραγματικότητες.

Επέστρεψα τις 4 Αυγ τη νύχτα και από τότε βρέχει ασταμάτητα..

Πως λοιπόν να σας αναρτήσω ήλιο και φεγγάρια;

Ας δροσίσει λίγο η φαντασία σας..!!

Καλό μήνα να έχουμε και πανέμορφα να περάσετε στην Ισπανία.

Πολλά φιλάκια!

Demeter είπε...

Καλό φθινόπωρο! Είναι δύσκολο να είσαι σε μόνιμη συννεφιά και βροχή... όμως η λάμψη & η ζεστασιά της ψυχή σου βγαίνει μέσα από τις αναρτήσεις! Πάντα υπέροχη!

Πολλά φραουλένια φιλιά!

mareld είπε...

Κουκλί!!!

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!!

Μέσα από τη βροχή φτάνει το γέλιο σου...
Η ζωή είναι μικρή για να μη σκορπάς χαρά και εσύ το έχεις καταλάβει..

Σου εύχομαι ένα όμορφο φθινόπωρο!
Καλό σου απόγευμα!
Φιλάκια!

Ερατώ είπε...

Mzreld έριξε κι εδώ μια μικρή μπόρα και θύμισε λίγο φθινόπωρο.Τώρα όμως πάει να ξανακαλοκαιριάσει.Προλαβαίνουμε ίσως ένα δύο θαλασσινά μπάνια ακόμη.
Πολύ όμορφη ανάρτηση και της ταίριαζε πολύ και το τραγούδι του Πουλόπουλου.
Είναι λίγο μελαγχολική , αλλά με τη γλυκιά μελαγχολία των πρώτων φθινοπωρινών ημερών.
Καλό σου βράδυ, πολλά πολλά φιλιά.

faraona είπε...

Καλο Φθινοπωρο Μαρελντ κι ευχομαι ο χειμωνας να παει ολος πισω φετος και να μην παγωσεται εκει πανω.Πολυ ομορφο το γραφειο σου και η θεα που εχεις.

πολλα φιλια

mareld είπε...

Ερατώ μου!

Ναι, είναι μελαγχολική γιατί οι καιρικές συνθήκες εδώ είναι σκληρές.

Η βροχή κρατάει μέρες και σε φορτώνει καταχνιά.

Το φθινόπωρο αν μας κάνει λίγο ήλιο είναι ονειρεμένο αλλά προς το παρόν..ήλιος δεν φαίνεται..

Θα σας το δείξω σε κάποια ανάρτηση.

Να κάνεις και καμιά βουτιά για μένα..

Πολλά φιλάκια!

mareld είπε...

Φαραωνάκι μου!

Σε ευχαριστώ καρδιά μου για τις ευχές σου...

Ομολογώ ότι ο χειμώνας που πλησιάζει με τρομάζει κάπως..γιατί είναι ατέλειωτος και παγερός.

Να περνάς όμορφα!
Φιλιά!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Γλυκιά φθινοπωρινή μελαγχολία του Σεπτέμβρη..
Καλά να είμαστε,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

mareld είπε...

Γλυκιά μου Γλαρένια!

Εσύ και η γλαροοικογένεια,
να περνάτε μόνο ευχάριστα!

Φιλιά και ζακυνθινές αγκαλίτσες!

P. Kapodistrias είπε...

Πού βροχή, πού Ελένη...
Το Κακοκαίρι εδώ επιμένει...

mareld είπε...

Αγαπητέ μου, φίλε!

Εδώ επιμένει.. το Κακοκαίρι..
Βρέχει μέρα-νύχτα.

Καλό σου βράδυ!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ούτως ή άλλως, καλό φθινόπωρο.
Όμορφες οι μικρές ποιητικές σου ανθολογίες.

mareld είπε...

Καλώς το ζακυνθινάκι!

"όμορφες οι ποιητικές μου ανθολογίες"..όμορφα σίγουρα
και τα μάτια σου..

Tomas Tranströmer / Τούμας Τράνστρεμερ

Φθινόπωρο

Στον Κο Ουν

Και το κατώφλι του ορίζοντα που απομακρύνεται γοργά…

Ο φθινοπωρινός αέρας φέρνει μικρές αράχνες
που αργοτρεκλίζουν στην κορυφή της τεράστιας σημύδας.

Σύντροφος σκιά με οδηγεί ανάμεσα στα δέντρα.
Ko Un, Tiotusen fotspår och andra dikter, Atlantis 2005. Μετάφραση Βασίλης Παπαγεωργίου

Φιλάκια!