Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να 'χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.

Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά
στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων..
Τάσος Λειβαδίτης


Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Γιατί λάμπουν τα άστρα

P S Kroyer Sommeraften Skagens strand
Monet
Monet








Γιατί λάμπουν τα άστρα

Τα χαοτικά φαινόμενα στο σύμπαν και στη ζωή μας


Γιατί δεν είναι ασφαλής μια πρόβλεψη του καιρού για πάνω από τρεις ημέρες; Γιατί τα ξένα χρηματιστήρια επηρεάζουν άμεσα τη δική μας Σοφοκλέους; Τι σχέση έχουμε εμείς στην Αθήνα με τον κόσμο στο Αφγανιστάν;

Κάποτε λέγαμε ότι ερευνητής είναι αυτός που διαβάζει μερικά επιστημονικά άρθρα (papers) που δεν έχει διαβάσει κανένας για να γράψει ένα επιστημονικό άρθρο που δεν θα διαβάσει κανένας. Ευτυχώς για εμάς, αλλά και για τους ερευνητές, τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει. Με τη διάδοση της εκλαϊκευμένης επιστήμης οι επιστημονικές ανακαλύψεις εξηγούν τα πράγματα και στο ευρύ κοινό. Ο Στίβεν Χόκινγκ στον πρόλογο του βιβλίου του «Το χρονικό του Χρόνου» γράφει ότι έχει πουλήσει περισσότερα βιβλία για τη φυσική απ' όσα η Μαντόνα για το σεξ. Ο βιετναμέζος καθηγητής Τουάν του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, με το βιβλίο του «Χάος και αρμονία», μας εκπλήσσει ευχάριστα γιατί δείχνει τη διάθεση να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά του Σύμπαντος μέσα από μια καινούργια οπτική: τη Θεωρία του Χάους.

Ο Τουάν υποστηρίζει ότι με την έλευση του 21ου αιώνα έχει αλλάξει πλέον ριζικά ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Το κατακερματισμένο, μηχανιστικό και ντετερμινιστικό Σύμπαν του Νεύτωνα - αφού κυριάρχησε στη δυτική σκέψη επί 300 χρόνια - έδωσε τη θέση του σ' έναν κόσμο που ξεχειλίζει από δημιουργικότητα. Με τον ερχομό της κβαντομηχανικής θεωρίας, η τύχη και η φαντασία βρήκαν τη θέση τους στον Κόσμο. H απόλυτη τάξη είναι στείρα - εξάλλου το «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» μας θυμίζει δικτατορία -, ενώ η ελεγχόμενη αταξία είναι δημιουργική, ρέουσα, αρμονική.

Το χάος των αστρικών τροχιών

Ποιο είναι όμως το κύριο χαρακτηριστικό ενός χαοτικού μοντέλου; Ας θυμηθούμε την ιστορία του σοφού ανθρώπου που επινόησε το παιχνίδι του σκακιού. Ως αμοιβή, ζήτησε από τον βασιλιά να βάλει έναν κόκκο ρυζιού στο πρώτο τετραγωνάκι της σκακιέρας και να τον διπλασιάζει σε κάθε τετραγωνάκι. Ο βασιλιάς βλέποντας μπροστά του μόνο 64 τετραγωνάκια σκέφθηκε ότι θα τη βγάλει καθαρή με μια χούφτα ρύζι και χαμογέλασε με την ανοησία του σοφού εφευρέτη. Ο ένας κόκκος ρυζιού έγινε δύο στο δεύτερο τετραγωνάκι, τέσσερις στο τρίτο, οκτώ στο τέταρτο, 16 στο πέμπτο, 512 στο δέκατο, 524.288 στο εικοστό, οπότε ο βασιλιάς κατάλαβε ότι στο 64ο τετραγωνάκι θα χρειαζόταν τόσο ρύζι που ούτε αυτός ούτε κανένας άλλος βασιλιάς στον κόσμο θα μπορούσε να προσφέρει (9.223.372.036.854.775.808 κόκκοι ρυζιού). Σήμερα το Internet παρουσιάζει εξίσου χαοτική συμπεριφορά. Δεν έχει ρυθμιστική αρχή, δεν ανήκει σε κανέναν, δεν ελέγχεται από κανέναν και παρουσιάζει ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες, π.χ. όταν καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή μας και ψάχνουμε για ένα θέμα: η μία ιστοσελίδα μάς συνδέει σε τρεις-τέσσερις άλλες, η καθεμία από τις οποίες σε άλλες τρεις ή περισσότερες σε διαφορετικά μέρη του κόσμου κ.ο.κ. Αυτή όμως δεν είναι η γοητεία και η μαγεία του Διαδικτύου;

Το χάος και η αρμονία δεν είναι δύο αντικρουόμενες έννοιες, με την ίδια λογική που εμείς και το Σύμπαν δεν είμαστε δύο διαφορετικά πράγματα. Πίσω από την αρμονία κρύβεται το χάος και μέρος του Σύμπαντος είναι ο πλανήτης μας, η χώρα μας και ο εαυτός μας. Στην καθημερινή ζωή ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά με χαοτικά συστήματα, συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Μια μικρή διακύμανση των επιτοκίων στις ΗΠΑ επηρεάζει τα χρηματιστήρια της Ευρώπης, πόσο μάλλον την υπερευαίσθητη σε κλυδωνισμούς Σοφοκλέους. Ισως ο πλανητάρχης θα ήταν ο πρώτος που θα έπρεπε να εντρυφήσει στη Θεωρία του Χάους προτού πάρει τις αποφάσεις του για το Ιράκ. Είναι ενδεικτικό ότι το χάος εκφράζεται συχνά με το περίφημο «φαινόμενο της πεταλούδας»: το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στο δάσος του Αμαζονίου μπορεί να προκαλέσει βροχή στο Παρίσι.

Ποιος ήταν ο προφήτης του χάους; Ο Ανρί Πουανκαρέ, μας λέει ο Τουάν, ήταν ο πρώτος που μας προειδοποίησε στο έργο του «Επιστήμη και μέθοδος» που δημοσιεύτηκε το 1908 ότι πίσω από την αρμονία των νόμων του Νεύτωνα υπάρχουν μικρά αίτια που μας διαφεύγουν και μπορεί να έχουν ανεξήγητα αποτελέσματα που μας εκπλήσσουν και τα ονομάζουμε τύχη. Ο Τουάν κάνει ειδική μνεία στον θεμελιωτή της σύγχρονης θεώρησης του σύμπαντος, τον Αϊνστάιν, και στη θεωρία της σχετικότητας του χρόνου με την ταχύτητα και τον χώρο. Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, αν μπορούσαμε να κινηθούμε με τη μισή από την ταχύτητα του φωτός, κάθε 1,18 λεπτά θα γερνούσαμε μόλις ένα δευτερόλεπτο. Δηλ. η διάρκεια της ζωής μας θα μεγάλωνε κατά 70 φορές!

Ας δούμε ένα ακόμη επιστημονικό αίνιγμα που διαλεύκανε η θεωρία του Αϊνστάιν: κάθεστε στην παραλία ένα ζεστό αυγουστιάτικο βράδυ και παρατηρείτε με θαυμασμό τον έναστρο ουρανό. Ως τις αρχές του 20ού αιώνα κανείς δεν ήξερε γιατί λάμπουν τα άστρα. Ο Νεύτωνας πίστευε ότι η ενέργεια ενός αντικειμένου βρίσκεται στην κίνησή του και ότι ένα ακίνητο αντικείμενο έχει μηδενική ενέργεια. Ο Αϊνστάιν αναίρεσε αυτό το συμπέρασμα: απέδειξε ότι ένα ακίνητο αντικείμενο διαθέτει ενέργεια ίση με τη μάζα του επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός. Επειδή η ταχύτητα του φωτός είναι τεράστια (300.000 χλμ. /δευτερόλεπτο), αυτή η ενέργεια μάζας φτάνει στα όρια του φανταστικού. H μετατροπή της μάζας σε ενέργεια δεν είναι κάτι απλό, παρ' όλα αυτά έγινε για την κατασκευή της ατομικής βόμβας στον B´ Παγκόσμιο Πόλεμο - χωρίς την έγκριση ή τη συμμετοχή του Αϊνστάιν. Ο Τουάν γράφει ότι μόλις το 0,7% από τη μάζα του υδρογόνου του Ηλιου μετατρέπεται σε ακτινοβολία. Και όμως αρκεί για να ζεστάνει τον πλανήτη μας, που αλλιώς θα βρισκόταν σε πολικό ψύχος. Αυτή η μετατροπή ενός μικρού μέρους της μάζας τους σε ενέργεια κάνει τα αστέρια να λάμπουν. Είναι ίσως η ίδια ικανότητα που διαθέτουν οι αστέρες του Χόλιγουντ: να μετατρέπουν ένα μέρος της μάζας τους σε ενέργεια, ακτινοβολία και γοητεία.


MAIPH ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ

Τριν Ξουάν Τουάν Χάος και αρμονία Εκδ. Τραυλός
Το ΒΗΜΑ, 05/09/2004


Άστρα μη με μαλώνετε

Καλλιτέχνης: Μανώλης Λιδάκης

Συνθέτης: Λ Καμπούρικης

Στιχουργός: Λ Καμπουράκη


Άστρα μη με μαλώνετε
που τραγουδώ τη νύχτα

Ω, γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
ψηλό μελαχρινάκι μου
γιατί 'χα πόνο στην καρδιά
και βγήκα και τον είπα

Άστρα μη με μαλώνετε
που τραγουδώ τη νύχτα

Στα άστρα θα πω τον πόνο μου
που δεν τον μαρτυρούνε

Ω, που έχουνε κι υπομονή
που έχουνε κι υπομονή
αχ πως με κατάντησες
που έχουνε κι υπομονή
ώρες και με ακούνε

Στα άστρα θα πω τον πόνο μου
που δεν τον μαρτυρούνε

Ρώτησε τ' άστρα τ' ουρανού
κι εκείνα θα σου πούνε

Ω, πώς κλαίνε τα ματάκια μου
πώς κλαίνε τα ματάκια μου
κοίτα πώς με κατάντησες
πώς κλαίνε τα ματάκια μου
όταν σε θυμηθούνε

Ρώτησε τ' άστρα τ' ουρανού
κι εκείνα θα σου πούνε

Μουσικές ευωδιές

Άστρα μη με μαλώνετε

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ-ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ-ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Für Elise

Moonlight Sonata guitar

MOONLIGHT SONATA

"Δεν μπορεί να υπάρξει μεταμόρφωση
από το σκοτάδι στο φως
και από την απάθεια στη δράση
χωρίς συναίσθημα"
Καρλ Γιούνγκ



18 σχόλια:

None είπε...

Καλά Κουλουμιάσματα!

mareld είπε...

Αγαπητέ none!

Όταν ήμουν μικρή, σε μια παραλία της Ζακύνθου που ζούσα, σαν σήμερα μαζεύαμε χορταράκια, πεταλίδες και ανεμώνες της θάλασσας,λίγο λάδι και λεμόνια χοντρόφλουδα και τρώγαμε.
Αυτά μας έκαναν να νιώθουμε κάπως.. όταν βλέπαμε, τι έτρωγαν τα παιδιά των "αφεντάδων"..
Μετά έμαθα ότι είναι εκλπηκτικής θρεπτικής αξίας.
Μένω πολύ μακριά.Εδώ δεν έχεικούλουμα..
Και σε σένα εύχομαι χαρά!
Προχθές διάβαζα ότι αυτό που λείπει από τους ανθρώπους της Δύσης είναι η χαρά, με αποτέλεσμα να πέφτουν σε ομαδική κατάθλιψη.

Καλό σου βράδυ!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Γεια σου, mareld! Επίτρεψέ μου να συμβάλω επ' ελάχιστον στη...σύσκεψη των άστρων και των πλανητών:
* " Απαλύθνηκε μέσα μου ξαφνικά/ο συνεχής μικρός γαλαξίας,/που από φώτα ή ποιήματα / περιστέρια ή φωνές ορατές, / με διαρρέει. / Μ'ένα κρίνο /στο χέρι φωτίζεις την άβυσσο. ( Ν. Βρεττάκος, Ο μικρός Γαλαξίας )

* Αν είναι έξω ή μέσα μου η νύχτα / του Απρίλη, δεν ξέρω. / Θαρρείς πως σαλεύουνε κρίνοι, /λευκοί, στον ορίζοντα. / Πώς γιόμισε η γης υψηλα /κηροπήγια άστρων. ( Ν. Βρεττάκος, Τα κηροπήγια )

* "…Μες στης μεγάλης μου ψυχής τον ουρανό, / η ουράνια σφαίρα σαν αστράκι ταξιδεύει." ( Ν. Βρεττάκος, ΑΠ- Φιλοσοφία )

* "…Πήρε φωτιά από τ'άστρα του και καίγεται ο ουρανός ." ( Ν. Βρεττάκος, ΑΠ-Παρανάλωμα )

Λίγα, μόνο από Βρεττάκο, για να μη χανόμαστε - και να αφομοιώνουμε..
Ίχνη αστρικής σκόνης στο ποιητικό σου στερέωμα.
Τις καλησπέρες μου στα νυχτοσκεπή δάση σας.

mareld είπε...

Διονύση!!

Empieza el llanto
de la guitarra.
Se rompen las copas
de la madrugada.
Empieza el llanto
de la guitarra.
Es inútil
callarla.
Es imposible
callarla.
Llora monótona
como llora el agua,
como llora el viento
sobre la nevada.
Es imposible
callarla.
Llora por cosas
lejanas.
Arena del Sur caliente
que pide camelias blancas.
F G Lorca

Ακούω τον αχό του σύμπαντος..

P. Kapodistrias είπε...

Nα γιατί λάμπουν τα άστρα, κατά Ελύτην, π.χ. από το "Εκ του πλησίον":

1. Κάποτε νιώθω νά 'μαι ανάμεσα σ' αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ.

2. Με λίγα σπουργίτια, μια βρύση και κανέναν άνθρωπο, μ' αυτά μόνον, γίνεται να φτιάξεις το μοναστήρι πασών των θεοτήτων.

3. Κάθε τόσο μού ξανάρχεται μία σύνθεση από γης ηλιοκαμένη για δύο μπλε κολπίσκων κι ένα του μάκρους ώχρας ακρωτήριο.

4. Ω δύσβατη, δύσβατη ζωή, από ποιο σοκάκι γίνεται κανείς να σε περάσει!

5. Χρειάζεται και να ντρέπονται μερικές συμπτώσεις.

6. Μια χορεύτρια που διετέλεσε χορτάρι στο έβγα του φεγγαριού με μνημονεύει. μΟύ 'χει μείνει κάτι από την κίνηση των φυτών την ώρα του θανάτου.

Ανώνυμος είπε...

Τ' άστρα λάμπουν την ώρα που εμείς γκρινιάζουμε γιατί η πόλη δεν έχει ρεύμα ...

mareld είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη!

"Κάποτε νιώθω νά 'μαι ανάμεσα σ' αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ".
Ας πούμε έχω μεταξύ άλλων λατρεία στο Καμύ..μου λείπει..
Ναι! Το νιώθω συχνά. Πάντα όμως το ένιωθα και αυτό συμβαίνει νομίζω, σε ανθρώπους που η ζωή, τους τα έφερε έτσι, ώστε να χαράξουν αποκλειστικά δικό τους δρόμο.

Σε ευχαριστώ! Σου είπα μου αρκούν λίγες πευκοβελόνες..

Να είσαι χαρούμενος!
Καλή σου μέρα!

mareld είπε...

Καλώς τον χωραϊτη!

Μου άρεσε η συσχέτιση! Έχει χιούμορ αλλά και ελπίδα.

Καλή σου μέρα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αυτή λοιπόν η γοητεία και η μαγεία του διαδικτύου είναι που τώρα με έχει φέρει δίπλα σου, όπου και αν εσύ βρίσκεσαι.
Πριν από σένα ήμουνα στην πανέμορφη πατρίδα σου (oneiromageiremata) και γνώρισα ένα Πόρτο φανταστικό, που μέχρι σήμερα δεν είχα ούτε ακουστά...

Εκπληκτική και πολύ ενημερωτική η ανάρτησή σου και πάλι σήμερα.
....Η μετατροπή λοιπόν, ενός μικρού μέρους της μάζας σου σε ενέργεια κάνει το άστρο σου να λάμπει.

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

mareld είπε...

Γλυκιά μου Γλαρένια!

Η χαρά μου μεγάλη που σε νιώθω δίπλα μου, εδώ στη χώρα του χιονιού τη σκοτεινή. Παραπονιέμαι στη μάνα μου τη Θάλασσα που με έκανε δυνατή αλλά το μυστικό μου το έκρυψε ότι θα ζούσα το σκοτάδι.{Μου το είπε μια τσιγγάνα στο Καβούρι το Καλοκαίρι του 72. Το επόμενο Φθινόπωρο αναγκάστηκα να φύγω για Σουηδία. Ακόμη δεν καταλαβαίνω τη πρόβλεψη της τσιγγάνας, αλλά της έμοιαζα στα μάτια και ένιωθα σαν να είναι δικός μου άνθρωπος, κάτι που το παθαίνω συχνά με τους ανθρώπους}. Πιθανόν από τη λατρεία μου στο φως. Τα μεσημέρια του Καλοκαιριού, έβγαινα κρυφά από το παράθυρο και πήγαινα ξυπόλυτη μέσα στα αγκάθια να βρω τη Θάλασσα. Με αποκαλούσαν "Σκουρομαρινέττα".
Πήγα και είδα το Λιμνιώνα. Το χωριό μου είναι το πιο όμορφο της Ζακύνθου. Το λένε Βασιλικό. Είδα το Γέρακα στα ονειρομαγειρέματα και δάκρυσα. Εκεί κοντά έχω γεννηθεί. Έπαιζα και προστάτευα τα χελωνάκια, σε μια άλλη παραλία που σήμερα της δώσαν το όνομα Μπανάνα και ολοένα την καταστρέφουν. Στο λαγανά έχω περάσει αξέχαστα καλοκαίρια με την οικογένεια μιας φίλης μου όταν πήγαινα γυμνάσιο και αργότερα στη Γυμναστική Ακαδημία. Ο πατέρας της ήταν καλλιτέχνης και μας έφτιαξε δυο κανό και όλη τη μέρα είμαστε μες στη θάλασσα. Στο Λαγανά δεν ξαναπάτησα από τότε που χτίστηκε το πρώτο ξενοδοχείο. Η καταστροφή στο περιβάλλον αλλά και της ανθρώπινης ύπαρξης η απλειστία με θλίβει αφόρητα.
Εδώ με αποκαλούσαν στο Πανεπιστήμιο " Ήλιο της Μεσογείου". Για τον εαυτό μου το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι:
" ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι-χέρι
των παιδιών που κοιτάζονται και δεν μιλιούνται"

Φιλάκια και καλή σου μέρα!

P. Kapodistrias είπε...

@ Μαρέλντ,

με συγκλόνισες με όσα διάβασα. Να ξέρεις πως πλέον δεν είσαι μόνη σου εκεί στην ξενιτιά. Το διαδίκτυο έχει και τα πολύ καλά του. Μηδενίζει τις κάθε λογής αποστάσεις, φέρνοντας κοντύτερα τις αυροχαρές και τις πευκοβελόνες! Στην διάθεσή σου πάντα για οτιδήποτε, ώστε τίποτε από την πατρίδα να μην σού λείπει. Χμ! Πρέπει να βρω έναν τρόπο να σού στείλω, εκτός από πευκοβελόνες, και μερικές τούφες ήλιου ανοιξιάτικου!!! Λίγο δύσκολο, αλλά κάτι θα γίνει!...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μπορεί να ζεις στο σκοτάδι του βορρά, όπως λες, μα φάρο έχεις τη δύναμη της ψυχής σου.
Με ταξίδεψε τούτη σου η κατάθεση ψυχής.

Το Λαγανά τον γνώρισα μικρή το '72,γυμνάσιο πήγαινα.
Δε θα ήθελα με τίποτε να τον δω τώρα. Εγώ λάτρεψα την ήσυχη και πεντακάθαρη παραλία με το μοναδικό καφέ-ρεστοράν δεξιά.

Είχαμε νοικιάσει με τους γονείς μου δωμάτιο (δεν υπήρχαν ξενοδοχεία τότε) και μας μαγείρευε η μάνα του ιδιοκτήτη (καλόκαρδοι και χαρούμενοι ανθρωποι) η γριούλα Τζορτζίνα.
΄Οταν φύγαμε μας γέμισε μπουγαρινιές και αγκαλιές...
Τί μου θύμισες απόψε θεέ μου....

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

mareld είπε...

Αγαπητέ Παναγιώτη!

Το πρώτο τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό στο αφιερώνω, με ένα ευχαριστώ...

Το τραγούδι της ξενιτιάς

Φεγγάρι μάγια μου 'κανες
και περπατώ και περπατώ στα ξένα
είναι το σπίτι ορφανό
αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελίδονακι
να πάει να χτίσει τη φωλία
στου τοίχου τη κορμηλία
δίπλα στο μπαλκονάκι

Στείλε ουρανέ μου ενα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή

Να πάει στη μάνα υπομονή
δεμένη στο μαντήλι
προίκια στην αδερφούλα μου
και στη γειτονοπούλα μου
γλυκό φιλί στα χείλη

Στείλε ουρανέ μου ενα πουλί...

mareld είπε...

Γλυκιά μου Γλαρένια!

Έχουμε ανασάνει τον ίδιο Μαΐστρο!
Έχουμε λουσθεί στη ίδια κολυμβήθρα!
Έχουμε φάει Φαγητό από τα τρυφερά χέρια της Τζορτζ ίνας.
Μας έχει χαϊδέψει την παιδική μας αθωότητα ο ίδιος Ήλιος

Εκεί ήμουν το Καλοκαίρι του 72..
Σίγουρα έχουμε ιδωθεί και έτσι εξηγείται να μου είσαι τόσο γνώριμη
αλλά κυρίως αγαπημένη.

"Χρειάζομαι μιαν αστραπή μ' επίμονη λάμψη,
μια γιορτινή συγγένεια που ν' αναλάβει την κληρονομιά μου"

Σε ευχαριστώ!

Φιλιά και Θαλασσινές αγκαλίτσες!

None είπε...

Λόγω νοσταλγίας λάμπουν. Γιατί άλλο;
Πολυκαλημέρες!

mareld είπε...

Αγαπητέ none!

Νοσταλία!
.."Μεσα μας αναλυθηκεν η Σιωπη
Ο αρχαγγελος της αγγιξε τα μυχια
Σ'ακατοικητο χαος κυλησε τη μνημη"..
Ελύτης

Μια υπέροχη μέρα και σε σένα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Εγώ χρειάζομαι ένα γερό κόλαφο να νιώσω πως δεν κοιμούμαι ακόμη....

Ω, Θεέ μου!!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

mareld είπε...

Γλαρένια μου!

Είσαι απέραντα γλυκιά!
Τυχερή που σε βρήκα..
Φιλιά!