Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε, αγάπη μου,
μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου, είναι να 'χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα, είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.

Την αγάπη μας αύριο, θα τη διαβάζουν τα παιδιά
στα σχολικά βιβλία, πλάι στα ονόματα των άστρων..
Τάσος Λειβαδίτης


Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

.."Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου".. Ελύτης



ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔΑ

ΚΟΚΚΙΝΟ

Η ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΝΙΑ

ΠΡΑΣΙΝΟ

ΚΙΤΡΙΝΟ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

ΒΑΘΥ ΓΑΛΑΖΙΟ

ΜΕΝΕΞΕΛΙ















ΚΟΚΚΙΝΟ

Το στόμα που είναι δαίμονας μιλιά κρατήρας
Φαΐ της παπαρούνας αίμα του καημού
Που είναι μεγάλο κίμινο της άνοιξης
Το στόμα σου μιλάει με τετρακόσια ρόδα
Δέρνει τα δέντρα λιγώνει όλη τη γη
Χύνει μες στο κορμί την πρώτη ανατριχίλα.

Σπουδαία του δάχτυλου ευωδιά το πάθος μου πληθαίνει
Το μάτι μου ανοιχτό πονάει στ' αγκάθια
Δεν είναι η βρύση που ποθεί των δυο στηθιών τα ορνίθια
Όσο το βούισμα της σφήκας στους γυμνούς γοφούς.

Δώστε μου την ουλή του αμάραντου τα μάγια
Της κλώστρας κοπελιάς
Το «αντίο» το «έρχομαι» το «θα σου δώσω»
Σπηλιές υγείας θα το πιούνε στην υγεία του ήλιου
Ο κόσμος θα 'ναι ή ο χαμός ή το διπλό ταξίδι
Εδώ στου ανέμου το σεντόνι εκεί στου απείρου τη θωριά.


Βίτσα τουλίπα μάγουλο της έγνοιας
Σπλάχνο δροσάτο της φωτιάς
Θα ρίξω ανάσκελα τον Μάη θα τον σφίξω στα μπράτσα μου
Θα τον δείρω τον Μάη θα τον σπαράξω.

















Η ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΝIΑ
Στον Αντρέα Καμπά

Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου
Που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει
Σιγά σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια!

Έτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί
Έτσι καθώς άγγιξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα
Έτσι καθώς αστράψανε χελιδονοουρές
Σάστισαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές
Σάστισαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια
Κι όλα μαζί συνάχτηκαν κι όλα μαζί την είδαν
Κι όλα μαζί τη φώναξαν: Πορτοκαλένια!

Μεθάει το κλήμα κι ο σκορπιός μεθάει ο κόσμος όλος
Όμως της μέρας η κεντιά τον πόνο δεν αφήνει
Τη λέει ο νάνος ερωδιός μέσα στα σκουληκάκια
Τη λέει ο χτύπος του νερού μες στις χρυσοστιγμές
Τη λέει κι η δρόσο στου καλού βοριά το απανωχείλι:

Σήκω μικρή μικρή μικρή Πορτοκαλένια!
Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει
Μήτε σε ξέρει ο γελαστός Θεός
Που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά
Γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό του ανέμους!





















ΚΙΤΡΙΝΟ

Νωρίς κοπέλες ροζακιές ρίξαν βεγγαλικές
Φωνές και χρώματα ηχερά
Στο μακρινό ξωκλήσι του πουνέντε...
Χούγια και νταν! Ξεχύθηκεν απ' τις καμπάνες ο άνεμος
Κι όλο το πέλαγο μακριά χούγια και νταν! χούγια και νταν!
Βοσκάει με τρελοκαμπανάκια...

Και παν αυτές τώρα γυμνές από τη μέση ως πάνω
Με αλάργα ψάθα ρώγα κρεμεζιά νάζι από στάχυ
Λοξό με πεταλούδα στο δεξί βυζί το αντάρτικο

Τρεις τέσσερις δεκάξι ογδόντα ή εκατό
Παν και μαλώνουν τα παιδιά της γης της χορτοαρχόντισσας
Παν και φυσούν φούρκες φωτιάς με σάλπιγγες στ' αλώνια
Καίνε σανό λιώνουν φλουριά θυμιάζουνε με ανθόσκονη
Κρόκων τα στέρνα της στεριάς τόσο που τρέμει πια
Μαίνεται από καναρινιές ριπές ο αιθέρας κι όλο αστράφτει
Βράζει με θειάφι στο γιαλό με καλαμιές στον κάμπο...

Κορίτσια μη! Με τι καρδιά να ορμήσουνε τ' αηδόνια!
Μη! Με τι σκίρτημα νερού να βγούνε οι περγκολιές!
Πως να χωρέσει ο ουρανός σε μια κοχύλα ρόδινη
Κορίτσια πως να μαντευτεί απ' τα μάτια σας το φως!




















ΠΡΑΣIΝΟ

Μια μαχαιριά στου μήλου τα ψαχνά
Μια πίκρα στο βρακί του φρέσκου αμύγδαλου
Ένα πήδημα νερού μέσα στα πράσα
Και το κορίτσι που δεν μπήκε ακόμη ολάκερο στον έρωτα
Μα κρατάει μες στην ποδιά του ένα στυφό δασάκι φρούτων.


Κορίτσι μου έχω στην καρδιά μια χλόη ανέγγιχτη
Και μια βροχή νιογέννητο τριφύλλι
Μα ο καταρράχτης που δεν χίμηξε είναι πιο βαθιά
Πιο χαμηλά
Και θα χιμήξει σαν θηρίο μέρας στον Απρίλη σου
Όταν αγγίξω την πηγή κι όταν σε φάει ο ήλιος.


Χόρτο στρωτό κρεβάτι
Σπίνου αυτί μελιού αλοιφή ανάσας καλωσόρισμα
Το κύμα της στεριάς είναι κι αυτό μεγάλο
Το άγγιγμα του κορμιού είναι κι αυτό βαθύ
Ο καιρός δεν είναι μάταιος στο γέλιο που σφαδάζει
Από την όρεξη να μπει στο πάθος τ' ουρανού.


Θα μπω απ' την πόρτα που ένα φύλλο σκέτο υπερασπίζεται
Θα μιμηθώ του έφηβου αλόγου τη βραχνάδα
Θα δοκιμάσω τον σπασμό που σ' ανεβάζει ως τ' άστρα!













ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ


Εύκολα που περνώ απ' τα μάτια σου στον ουρανό
απ' το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας
απ' το μικρό σου δάχτυλο στου ζαφειριού το αστέρι
Έλπιση φήμη του Φώτος έχταση απέραντη
Ό,τι κοιτάω με τη ματιά με θρέφει.

Ό,τι κρατάω με την αφή με θρέφει
Σώμα του πόντου δροσερό ή αγέρας
Γλόμπος του άπιαστου ονείρου η κρύα σαπουνόφουσκα
Της παρθενιάς σου η γεωγραφία που δε με μέλει
Κι ένα μεταξωτό για τσαλαπάτημα
Ένα καυκί καμπάνας γυάλινης για τους κουφούς
Που ντύνουν με φελλό την πιο βαριά τους κούκλα.

Η κούκλα μου είναι η κούκλα σου είναι η γαλαζούλα
Ολόγυμνη που διασκεδάζει τρυπημένη με άστρα
Και κάνει μπάνια στη νυχτιά και γαργαλάει τους γρύλους.

Μα μήτε η στάλα της Αυγής πιωμένη απ' το γλαυκό
Μήτε της πονηριάς του αηδονιού η ανάσταση
Μήτε της σβούρας ο ίλιγγος μήτε η λιγοθυμιά
Της ώρας που σκορπάει μες στο κενό τα πούπουλα
Δεν πίνουν από την πηγή σου από την πηγή που λεν ελευτεριά
















ΒΑΘΥ ΓΑΛΑΖΙΟ

Σε μάτιασαν οι νύφες του βυθού
Οι λευκές του μαΐστρου ερινύες
Ανάβοντας τη ζήλια του κορμιού
Μα όταν γέλασαν οι ανυφάντρες του ήλιου
Που φιλοδόξησαν ένα καμάρι επίγειο
Άξαφνα πήρες τη βαφή του απείρου.

Τώρα καθώς πατάω μες στις πλαγιές
Στα κουκουνάρια που φυσώντας έστρωσεν
Άνεμος γητευτής με χείλια βαθυγάλαζα
Καθώς γλιστράω στα τσάμια της κατηφοριάς
Κι ανοίγω τα φτερά στο βλέμμα σου το απέραντο

Καθώς ταιριάζω στου βοριά το στόμα μια υμνωδία
Μου φέγγει ο κόλπος το βαθύ μουρμούρισμα της άμμου
Και βλέπω ανθούς να πέφτουνε στα καθαρά νερά
Φύκια μελαχρινά στου φλοίσβου το νανούρισμα
Κανάτια υπομονετικά στου Αιγαίου τα παραθύρια.

Και βλέπω ακόμα ένα και μόνο βαθύχρωμο πουλί
Να πίνεται απ' το αίνιγμα της αγκαλιάς σου
Όπως η νύχτα πίνεται από την αυγή
Όπως η αίγλη από τις μορφές των αγαλμάτων.
















ΜΕΝΕΞΕΛΙ

Σαν φέρετρο που προχωρεί ενώ κρυφά ο νεκρός
Αφήνει ένα ρυάκι μενεξέδες πίσω του
Κι η Αττική του σιγοψιθυρίζει καλησπέρα.

Σαν κηπουρός που τυραννιέται σκύβοντας
Μέσα στα συρματόσκοινα και τις εβραίισσες πέτρες
Μα δεν ακούει το πάθος της νεραντζανθιάς

Όταν φοράει τον άνεμο και γνέφει με χορτάρια
Πέρα στο σέλας των πλωτών βουνών
Κι από το αχ του αμπελουργού τρομάζουνε τα σύννεφα...

Η γη συνάζει ολόγυρα τους γαλαξίες των δέντρων της
Και μες στη μέση τους γεννάει μια λίμνη με νερά

Η γη ετοιμάζει τα σεντόνια της:
Αμάραντους πιο τρυφερούς κι από κουμπάκια αγγέλων
Βολβούς πιο πράους στο μέτρημα κι από ίσκιους τ' ουρανού
Λάμπει ψηλά ολομόναχο το ανεμαλώνι
Μολόχες ντύνονται και παν στους τάφους για κεριά
Σφυρίζει ένα βαπόρι μακρινό που χάνεται.

Κι όπως με τρεις κλωστές καπνού λέει τον εσπερινό
Ήρεμη στέγη με την καμινάδα της
Μια νυχτερίδα πιάνεται μες στα μαλλιά της δύσης!




My Heart Will Go On - Celine Dion



20 σχόλια:

Saime είπε...

"Every night in my dreams
I see you, I feel you,
That is how I know you go on..

Far across the distance
And spaces between us
You have come to show you go on..

Near, far, wherever you are
I believe that the heart does go on
Once more you open the door
And youre here in my heart
And my heart will go on and on...

Love can touch us one time
And last for a lifetime
And never let go till were gone..

Love was when I loved you
One true time I hold to
In my life well always go on..

Near, far, wherever you are
I believe that the heart does go on
Once more you open the door
And youre here in my heart
And my heart will go on and on..

Youre here, theres nothing I fear,
And I know that my heart will go on
Well stay forever this way
You are safe in my heart
And my heart will go on and on.."

Th "boyrlisia" pantos den th glitonoyme me esena Mareld mas! :-)

mareld είπε...

Δε μου λες, τζόγια μου, να σε χαρώ..
Οι αθώες αναρτήσεις μου θα σε βουρλίσουν
ή κάποιος ομορφονιός, στο χωριό του Λασκαράτου, που συχνάζεις;
Όχι..για να ξέρω, δηλαδή..

faraona είπε...

Χρωματα και ποιηση,ποιηση και χρωματα κι ολα μεσα στο λουλουδισμενο πλαισιο της φυσης.
Απιθανα ολα ,πανεμορφα.Μπραβο Ζακυνθινια μου!
Φιλια απ τους Κορφους.

Unknown είπε...

Μικρή Ζακυνθινιά!

Ήρθα να σου αφήσω μια αγκαλιά κι ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο, μια καληνύχτα και λίγους στίχους του Νίκου Γκάτσου...

"Μικρή Ζακινθινιά καμαροφρύδα
ήρθα στη γειτονιά κι ούτε σε είδα
έπεσε παγωνιά έπιασε κρύο
το βράδυ στις εννιά φεύγει το πλοίο.."

kiki είπε...

Ένα ποστ γεμάτο χρώμα και υπέροχη μουσική!

P. Kapodistrias είπε...

Πανδαισία λόγου και χρωμάτων!!!

Σού χρωστάμε την καλλιέργεια αυτής της ζωτικής σχέσης. Σε αγαπάμε πολύ. Αν μάλιστα οι φωτό είναι και δικές σου, εεε τότε θα σε λατρέψουμε!!!

mareld είπε...

Γραντούκα μου!

"Παιχνίδια τα νερά
Στα σκιερά περάσματα
Λένε με τα φιλιά τους την αυγή
Που αρχίζει
Ορίζοντας

Και τ' αγριοπερίστερα ήχο
Δονούνε στη σπηλιά τους
Ξύπνημα γαλανό μες στην πηγή
Της μέρας
Ήλιος"
Ελύτης

Φιλιά!

mareld είπε...

Ήρθες γλυκό μου!

Μια αγκαλιά και ένα καλαθάκι δώρα!
"Μικρή Ζακινθινιά" πόσα χρόνια πάνε..

"Δίνει ο μαΐστρος το πανί
Στη θάλασσα
Τα χάδια των μαλλιών
Στην ξεγνοιασιά του ονείρου του
Δροσιά

Κύμα στο φως
Ξαναγεννάει τα μάτια
Όπου η Ζωή αρμενίζει προς
Τ' αγνάντεμα
Ζωή"
Ελύτη
Και φιλιά γλυκά!

mareld είπε...

Καλώς τη Κική μου!

Χαίρομαι που σου άρεσαν..

"Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες

Μαβιές

Κόκκινες

Κίτρινες

Τ' ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο
Τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο
Τα μάτια της σιωπή"
Ελύτης
Πολλά φιλιά!

mareld είπε...

Και εγώ Σας αγαπώ, Φίλε μου!

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λογια!
Και οι παρακάτω αγαπημένοι μου στίχοι για Σένα!

"Όνειρα κι όνειρα ήρθανε
Στα γενέθλια των γιασεμιών
Νύχτες και νύχτες στις λευκές
Αϋπνίες των κύκνων

Η δροσιά γεννιέται μες στα φύλλα
Όπως μες στον απέραντο ουρανό
Το ξάστερο συναίσθημα".

Να μου είσαι πάντα καλά!

Ερατώ είπε...

Τι ωραίες εικόνες!Τι τέλεια τα χρώματα της φύσης!
Πόση γνώση μπορεί να πάρει κανείς από την καρδιά του λουλουδιού ραντισμένη από τις πρωινές δροσοσταλίδες...
Κι όμως τα ξεχνάμε όλα αυτά λες και βαλθήκαμε να κάνουμε τη ζωή μας όσο πιο πεζή και ανούσια μπορούμε...

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Θυμάσαι γκράφιτι στους τοίχους: "Έγχρωμη TV, ασπρόμαυρη ζωή"; Ε, εσύ κοντεύεις να το αντιστρέψεις: " Έγχρωμη ζωή, ασπρόμαυρη TV " - αν όχι κατάμαυρη..
Και βέβαια δεν είναι πως έλειπαν τα χρώματα πριν κάνεις τις αναρτήσεις σου. Είναι πως είναι υπέροχο κάποιος να τα προσέχει, να τα αγαπάει, να τα προσφέρει με τόσες μορφές-πηγές αισθητικής απόλαυσης.
Canta, λοιπόν, y no llores - mirando todos estos colores!
Hasta luego, hermosita!

mareld είπε...

Ερατώ μου!

Μικρή.. στην ανατολή του ήλιου πήγαινα πολλές φορές στη γιαγιά μου πάνω στο βουνό.
Στο δρόμο περνούσα ώρες κοιτάζοντας τις δροσοσσταλίδες πάνω στα πέταλα των λουλουδιών.
Τώρα ανακάλυψα ότι συχνά βρίσκονται στις αναρτήσεις μου..

"Και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου

αλλά λίγο το νερό
για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του

και το δέντρο μονάχο του
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα

φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις που ν' απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα

και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη»

Φιλιά!

mareld είπε...

Διονύση μου!

.."ΑΛΛΑ ΠΡΙΝ ακούσω αγέρα η μουσική
που κινούσα σε ξάγναντο να βγω
(μιαν απέραντη κόκκινη άμμο ανέβαινα
με τη φτέρνα μου σβήνοντας την Ιστορία)πάλευα τα σεντόνια

Ήταν αυτό που γύρευα
και αθώο και ριγηλό σαν αμπελώνας
και βαθύ και αχάραγο σαν η άλλη όψη τ' ουρανού
Κάτι λίγο ψυχής μέσα στην άργιλο

Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
Και είδα και θαύμασα
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ' εικόνα
και ομοίωσή μου"..

"De colores, de colores se visten los campos en la primavera.
De colores, de colores son los pajaritos que vienen de afuera.
De colores, de colores es el arco iris que vemos lucir"..
Besitos guapo!

demeter είπε...

.."Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου".. κι όχι μόνο ... η όψη, το χρώμα & το άρωμα των λουλουδιών!
Γέμισε η ψυχή μου!

Να είσαι καλά!

Πολλά φραουλοφιλιά!!

Ανώνυμος είπε...

Μαρελντάκι, μια ερωτησούλα μόνο. Πότε φεύγεις για την χώρα του ήλιου,των χρωμάτων και των ονείρων;
Αυτό, μαζί με το "όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει",είναι το πιο ηδονιστικό αγκίστρωμα ψυχής στην χώρα "των Θεών".
Αλήθεια, πότε φεύγεις;
Με την αγάπη μου
Βάνα.

mareld είπε...

Φραουλένιο μου!

Με πολύ αγάπη για Σένα!

"Βότσαλο μέσα στα νερά
του κοριτσιού η αποθυμιά

Κύκλοι και πώς ανοίγουνε
και με τα σένα σμίγουνε

ψηλά στη γλάστρα του βουνού
χρυσό γεράνι τ' ουρανού

Ήλιε μου και τρισήλιε μου
ένα σου λόγο στείλε μου".

Φιλιά και αγκαλίτσες!

mareld είπε...

Μπουγαρίνι μου!

"Κάτω στης Μαργαρίτας
τ' αλωνάκι, στήσαν χορό
τρελό τα μελισσόπουλα.

Ιδρώνει ο ήλιος, τρέμει το
νερό. Στάχυα ψηλά λυγίζουνε
το μελαμψό ουρανό.

Πέρα μέσα στα χρυσά νταριά
κοιμούνται αγοροκόριτσα.
Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά.
Στα δόντια τους
ο ήλιος σπαρταράει.

Κάτω στης Μαργαρίτας
τ' αλωνάκι".

Γλυκά φιλιά!

kalynama είπε...

Ένας αναστεναγμός για όλα όσα μέσα από τη ψυχή σου μας χαρίζεις...
Είμαι σίγουρη, πως είσαι ο πιο "λουλουδένιος" άνθρωπος μέσα στο χώρο των blogs...

Σου αφήνω μερικούς στίχους του Βρεττάκου για καληνύχτα mareld μου:

Ἔχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕναν
οὐρανὸ κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου.
Θὰ μποροῦσα ἂν τοὺς διάβαινα καὶ τοὺς τρεῖς, νὰ σᾶς ἔλεγα
ποῦ φτάνει ὁ καθένας τους. Ἡ θάλασσα, ξέρω.
Ὁ οὐρανός, ὑποψιάζομαι. Γιὰ τὸν πράσινο κῆπο μου,
μὴ μὲ ρωτήσετε.

mareld είπε...

Γλυκό μου, εσύ, κορίτσι!!!

"Γιὰ τὸν πράσινο κῆπο μου,
μὴ μὲ ρωτήσετε".
Η υπαρξή μου σιγοκαίγεται...

" ΕΤΣΙ ΣΥΧΝΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΩ ΠΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΝΑ
ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΚΑΤΑΚΟΚΚΙΝΟ.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΟΛΕΤΟ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ"

Φιλιά και Θαλασσινές αγκαλίτσες!