"Κι ο βοριάς πλημμυρισμένος δάκρυα
Μόλις ερίγησε η καρδιά στο σφίξιμο της γηςΓυμνή κάτω από τους αστερισμούς των σιωπηλών της δέντρων" Ελύτης
Σύμφωνα με έναν μύθο, η Αμυγδαλιά ήταν ένα πανέμορφο κορίτσι που η μαμά της φοβόταν τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω για να μην κρυώσει. Γι’ αυτό την κλείδωνε στο δωμάτιό της. Μια μέρα όμως ο Βοριάς είχε περάσει έξω από το παράθυρό της και την ερωτεύτηκε. Πώς όμως αυτή θα ερωτεύονταν το Βοριά; Γι’ αυτό ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά ως ένας όμορφος άντρας και της ζήτησε να παντρευτούν. Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε, και μια μέρα που έλειπε η μαμά της από το παλάτι βγήκε έξω και αγκάλιασε το Βοριά. Απ’ το κρύο του όμως ξεψύχησε. Αυτός ο μύθος συμβολίζει την αγνότητα της ψυχής της Αμυγδαλιάς και την αγάπη του Βοριά γι’ αυτήν.
Μιλώντας για Ελύτη και για ισπανικά, ας σου χαρίσω την αρχή από το μονόγραμμα, μεταφρασμένο από ένα φίλο νεοελληνιστή, τον Cristobal Pagàn Canovas, που εξάλλου λατρεύει και τη Ζάκυνθο. Πώς δένουν όλα, ε;!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ.
EL MONOGRAMA
ODYSSEAS ELYTIS
Te lloraré siempre – ¿me oyes? – solo, en el Paraíso
Ι
Volverá hacia otro lado las rayas
De la mano, la Parca, como un guardagujas
Por un instante consentirá el Tiempo
Cómo no, si se aman los hombres
Representará el cielo nuestras entrañas
Y golpeará al mundo la inocencia
Con lo áspero de lo negro de la muerte.
Διονύση!
ΑπάντησηΔιαγραφήAlma mia!
me duele mi corazon..
Besitos!
θα επανελθω..
Διονύση!Muy querido amigo!
ΑπάντησηΔιαγραφήPor un instante consentirá el Tiempo
Y golpeará al mundo la inocencia
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ
Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο· ήξερα
πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως. Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μές από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα
μπορώ
ν'αρθρώσω την τάξη του σ'ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ'ευθείες το φως.
Ν Βρεττάκος